Bij twijffel zeker doen.. al is het alleen voor jezelf. Ik heb bij de oudste 2 niet de behoefte gehad om iets op te schrijven wel heb ik het bevallingsverslag gekopieerd van de verloskundige. Bij de 3e heb ik de bevalling en kort daarna echt even op moeten schrijven vanuit mezelf mijn ervaring en naar mijn dochter toe, om een stukje te verwerken wat voor mij veel impact had. Het heeft mij zeker geholpen.

Bij twijfel doen want de tijd komt niet meer terug.. En dan voor beide :) foto albums zijn voor mij erg belangrijk.. Als je mij vraagt hoe iets was herinner ik het mij vaak niet.. Maar de foto's vertellen het verhaal

Ik heb hier boeken voor de kinderen van de zwangerschap tot 12 jaar. Die krijgen ze mee als ze later zelf kinderen krijgen of op hunzelf wonen en geen kinderen willen. ( kan ook nog natuurlijk) maar niet het hele bevallingsverhaal hoor gewoon beknopt. De ene was normaal en de tweede ging van de wildwaterbaan en was er binnen 3 uur. Je moet de rest ook niet weten. Ze vangen weleens wat op als je het over de grappige dingen hebt met iemand anders. Zoals toen ik weeen weg stond te puffen bij de oudste en mijn vriend fijn het nummer van dark raver op zette, komt ie dan he, komt die dan he ? Kon m wel met een pan op zijn kop slaan. ? Die verhalen kennen mijn kinderen wel. En foto boeken doe ik ook aan, al word het steeds minder nu ze ouder worden. ?

Ik zou het opschrijven al is het alleen al omdat je twijfelt. En ja of een fotoalbum echt belangrijk is? Voor mij gevoelsmatig wel. Vind het geweldig dat mijn moeder er zoveel van ons heeft gemaakt. Ik maak ze dus zelf ook al loop ik wel hopeloos achter ?