Ik begrijp dat heel goed. Doordat Dunya in haar eerste jaren vaak benauwd is geweest reageer ik nog steeds geschrokken op elk kuchje. Al was dat natuurlijk minder erg, het gevoel kan ik me wel voorstellen dat jij snel ongerust bent. En dat moet je jezelf ook gewoon toestaan, want het is logisch. Als je ondertussen maar blijft genieten! :)

Maar toch helaas zit dat zaaldje goed geplant. Alles wat ook maar net even net wat andres is ben je meteen weer in de stres van het zal dan toch zijn dat er wat scheeld. Heel verkeerd maar gaat automatisch. Wat natuurlijk wel scheeld ik hoef niet eerst naar een gewoon ziekenhuis maar kan meteen terecht in het academisch ziekenhuis Maastricht mocht er iets zijn. Dat is dan voor mijn gevoel wel weer fijn. Dus ach we genieten van onze zeer volijke man en zien verder wel wat komen gaat.

Wel een geruststelling dat je nu weet dat het goed gaat. Die onderzoeken zijn zo vervelend, vooral het wachten op de uitslag. Hopelijk is nu alles achter de rug en kunnen jullie je weer alleen bezighouden met je mannetje.