Met tranen in mijn ogen en een deel herkenbaarheid lees ik jouw bericht. Lieve mama, wat moet je ontzettend zijn geschrokken en wat een verdriet hebben gevoeld. Bij mij viel mijn oudste dochter met haar hoofd bovenop het hoofd van m'n jongste van een paar weekjes oud. Ze huilde, maar werd steeds suffer. Hier alle hulpdiensten over de vloer. Heli was opgeroepen en de straat stond vol mensen. Gelukkig heeft ze er niks aan over gehouden, maar de angst en later het schuldgevoel. M'n hart breekt nog als ik er aan denk. Dikke knuffel voor jou vrouw!

Wow wat heftig.. Het is mij ook een keer overkomen toen viel ik ook van de trap maar gelukkig hield ik mijn dochtertje stevig vast. En landde ze op mijn buik en ik kwam op me rug terecht. Je handheld ook in een reflex. Gelukkig heeft hij er niks ernstig aan overgehouden. Dit heeft idd niks met een slechte moeder te maken kan iedereen overkomen. Je bent een top moeder?

Pffff wat een vreselijk verhaal. Heel het verhaal van mij komt ook weer boven. Onze dochter was toen ze 2jaar was bij een kennis van mij van de trap gevallen. Achterover van boven naar beneden. Het geluid komt weer naar boven als ik dit schrijf. Vreselijk, echt iets om nooit te vergeten. We wisten niet dat ze naar boven ging. Na een aantal keer vragen en continu nee van mij te horen kreeg ging ze op een moment dat ze dacht het wel te kunnen doen naar boven. We hoorden harde bonken en daarna een vreselijke bonk en gelukkig veel gehuil. Ik rende naar haar toe en wist dat er wat mis was, maar wat. Heb haar bij me genomen en bleef erg rustig erbij. Toen ik haar arm zag wist ik genoeg. Flink gebroken, het bot stak onder haar vel zo naar buiten. Heb in alle rust de huisarts gebeld wat ik moest doen en vertelde dat ik naar de seh moest gaan. Onderweg zakte ze in elkaar en begon bij mij de paniek toe te slaan. Zal er meer zijn dan die arm! Eenmaal in het ziekenhuis ben ik naar binnen gerend via de hoofdingang en kwamen er meteen hele lieve medewerkers die mij gingen helpen en ons naar de seh lijden. Kan me die vrouw nog zo goed herinneren. Wat ren top mens was dat zeg. Op de seh werden alle patiënten die met rust gelaten konden worden met rust gelaten en mocht ik mijn dochter niet anders vastpakken. Haar hoofd was de grootste zorg. Langzaam kwam ze bij en reageerde ze weer. Waarschijnlijk was de pijn. Hetgeen wat haar onderuit liet gaan. Na het maken van de foto kregen we te horen gebroken en moest operatief gezet worden en dit ging in een ander ziekenhuis gebeuren. Met loeiende sirenes werden we naar het ziekenhuis gebracht en werd ze opgenomen. Daar wilde ze haar een nacht goed opserveren en de andere dag kregen we te horen ze mag naar huis en haar arm komt goed. Ze vonden de breuk wel netjes staan. Vol verbazing gingen we naar huis. Na een week kregen we in het ziekenhuis waar we zelf waren geweest de controle en daar bleek anders. Ze moest toch wel gezet worden. Ik wilde niet terug naar het andere ziekenhuis dus moest ik 3dgn wachten tot er plek was met haar. Het moest vervolgens opnieuw gebroken worden en gezet. Conclusie de breuk was nog erger geworden en ze zat tot haar oksel in het gips. Na 8weken mocht het gips er eindelijk af. Ook kreeg ik de tip om voortaan 112 te bellen. Weet niet of ik dan zo reageer want ik zei voor die tijd als er iets is met mijn kind bel ik 112. Maar je zit in een soort luchtbal en weet niet hoe je reageer. Het is inmiddels bijna 5jaar geleden en zie het nog steeds voor me. En dat geluid vreselijk. Ik snap helemaal hoe je jezelf voelt. En continu als je een trap ziet blijf je allert maar ook angstig. Het zijn echt gevaarlijke dingen.

Ik vind het super goed dat je gelijk hulp hebt ingeroepen. Een ongeluk kan altijd gebeuren ook straks als hij zelf kan lopen/buiten gaat spelen, dat kan je niet voorkomen hoe graag je ook zou willen als ouder...het is hoe jij er mee omgaat. Lees best vaak als een baby ergens af valt dat de ouders zeggen eerst even afwachten....dus super dat jij gehandelt hebt! Een succes met herstellen!