Anoniem

1 jaar geleden

Herkenbaar, en vooral jaloers op mijn man die lekker naar zijn werk ging. Is dat niet gewoon een postnatale depressie? Ik had dit met onze jongen/meisje tweeling nu 12jaar. Dat gevoel, ik wilde toch zo graag kinderen en daarna weer een schuldgevoel dat ik mij zo voelde. Uiteindelijk kon ik met hulp stukje bij beetje steeds meer genieten van het moederschap en nu kijk ik naar hoe groot ze al zijn en voel mij ontzettend trots. Ondanks de nieuwe (puber)fase...

Mirjam en Kim Ellen

1 jaar geleden

Wat fijn dat je je nu zo trots kan voelen. Om antwoord te geven op je vraag: nee dat is niet altijd een depressie. moeder worden is een grote verandering in je leven en met deze verandering verlies je ook iets: je vrijheid, eigen ruimte. En dat mag je best heel erg missen, terwijl je heel blij bent met je kinderen. Deze gevoelens mogen naast elkaar bestaan. Daar hoeven we ons niet schuldig over te voelen..... Nu dus de puberfase. Ook weer een mooie uitdaging:)

Anoniem

1 jaar geleden

Mijn kinderen zijn nu 23 en 26, wonen nog thuis.

Anoniem

1 jaar geleden

Mijn kinderen zijn nu 23 en 26, wonen nog thuis.

Anoniem

1 jaar geleden

Wow zoek hulp dit is niet goed

Anoniem

1 jaar geleden

Dagboek van de psycholoog... Begrijp je niet wat dit voor blog is misschien? 😂