Wat naar dat je je zo voelt! Maar wel een vraagje. Is ‘ die blik’ wel wat je denkt dat het is? Ik heb zeer goede ervaringen met het cb en ging er altijd met plezier heen. Toen onze zoon qua taal achter begon te lopen, dachten ze heel goed mee en kwamen ze met mooie oplossingen. Mijn ervaring is dat ze eerder bezorgd kijken dan afkeurend of iets dergelijks. En als je dat gevoel hebt kan je het ook bespreken… anders gaat het met je op de loop. Bij het cb hebben ze nu eenmaal lijstjes die ze moeten afvinken maar ze zijn er ook om ernstige afwijkingen op het gemiddelde op te merken en je eventuele hulp te bieden. Ook al kan dat soms confronterend voelen, ze zijn er echt ten behoeve van jou en je kind en zijn er niet om je af te keuren of te pesten. Met de een heb je meer klik dan met de ander, dat is nu eenmaal zo en daar valt niet zoveel aan te doen.

Wat enorm herkenbaar! Ik ging er altijd wel heen, puur voor het volgen van de groei en de inentingen. Mijn jongste is prematuur geboren. Dit houdt in dat tot 2,5 jaar de leeftijd gecorrigeerd wordt, omdat ze die periode nodig hebben om net zo ver te zijn met ontwikkeling als leeftijdsgenootjes. Zoonlief was 6 maanden (niet gecorrigeerd) en we hadden 'controle'... alles prima. Hij deed het goed, groeide goed, was nu 6 maanden, dus ik mocht wel gaan beginnen met een korstje brood?! Ik heb toen maar eens gevraagd sinds wanneer je een kind van 3,5 maand (gecorrigeerde leeftijd) al brood gaf!!! En maar bij hoog en laag volhouden dat hij brood mocht gaan eten; gestoord mens!

Hallo Hilde, toevallig kwam ik vandaag bij je blog uit en ik heb meteen nog enkele andere blogs van je gelezen. Mooi hoe je zo open en vol liefde voor je dochter je ervaringen beschrijft. Allereerst, wat is Jaëll een prachtig meisje! Erg knap wat ze allemaal al kan en hoe ze haar grove motoriek aan het oefenen is :). Je verhaal is erg herkenbaar voor mij. Ook ik heb namelijk een dochtertje van nu 18 maanden met het Downsyndroom en haar diagnose was ook voor ons een verrassing na haar geboorte. Wij wonen echter in Schotland en hebben daarom niet met het consultatiebureau te maken. Regelmatig komt de Health Visitor bij ons op bezoek om Isla's ontwikkeling te volgen en te registreren in het 'rode boekje'. Voor kinderen met het Downsyndroom worden extra pagina's ingevoegd met daarop aangepaste groeicurves en een aangepaste tijdlijn voor het behalen van mijlpalen. Vreemd en vervelend dat consultatiebureaus, of in ieder geval het bureau dat jij bezocht hebt of de persoon die jij hebt gesproken, geen rekening houden met de atypische ontwikkeling van onze kindjes. Hoewel, toegegeven, ook met Health Visitors heeft niet elke mede-moeder een goede ervaring...echt schokkend hoe ook tegenwoordig kinderen met het Downsyndroom nog regelmatig als minderwaardig gezien worden :(. Gelijk heb je, om voor jezelf en je dochter te kiezen! Dat gezegd hebbende, ik heb geleerd dat het eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn dat onze kinderen ondersteund worden door een fysiotherapeut, spraak - en taaltherapeut, ergotherapeut. Daarom wellicht toch interessant om eens naar te kijken :). Ik las dat er een tweede kindje onderweg is, wat leuk, gefeliciteerd! Bij ons ook. Erg spannend, twee kleintjes, maar het lijkt me fijn voor Isla en ik heb er veel zin in. Zou je het wellicht leuk vinden om eens contact met elkaar op te nemen? Hoe dan ook, je bent een topper, lekker genieten van je mooie dame, ze komt er wel met een mama zoals jij, op haar eigen manier en in haar eigen tijd! Groetjes, Caressa.

Wat rot dat je je zo vervelend voelt bij jullie CB. Hier werd juist steeds mijn moedergevoel erg serieus genomen en kwamen er juiste doorverwijzingen voor problemen die er waren. (Spraak, voeding bij de oudste. Jongste heel erg ziek, bij CB geloofde ze mij, HA en HAP niet). Het kan dus anders! Mijn oudste wordt ook vaker gezien, maar vind het zelf juist heel prettig omdat vreemden dingen juist soms van buitenaf even anders bekijken en in ander daglicht kunnen zetten.