Wat een heftig en tegelijkertijd mooi verhaal. Eindelijk zwanger en er dan achter komen dat 1 van je kinderen nooit groot zal worden. Van een roze wolk in rouw terechtkomen. En tegelijkertijd heb je nog 6 dagen van dit wondertje mogen genieten. Je hebt haar je liefde nog kunnen geven en dat gevoel neem je voor altijd met je mee. Dat laatste contactmoment herken ik. Mijn zoon zou nu 18 zijn, maar dat laatste moment heeft mij zoveel goed gedaan. Zijn overlijden heeft mij gemaakt zoals ik nu ben. Een moeder, die bewust probeert te genieten van haar andere kinderen. Dat gun ik jou ook. Hoeveel moeilijke momenten er nog gaan komen, kan niemand je vertellen. Rouw is voor ieder persoonlijk. Zelfs voor jou en je partner is de rouw totaal anders, terwijl je dezelfde dochter mist. Maar je kan er wel voor kiezen om de mooie momenten met je andere dochter bewust te beleven (wat je waarschijnlijk ook al doet). Ik wens je heel veel sterkte en ook heel veel geluk!

Mayell

mama@PriVe