Wat een verhaal! Ook ik heb niet de 'droomzwangerschap' zoals ik die in mijn omgeving veelvuldig zie. Zou zo graag iedereen zelf verteld hebben dat ik zwanger was, onbezorgd spulletjes voor de kleine gaan shoppen, gewoon blijven werken en genieten van m'n groeiende buik. Mijn werkelijkheid is dat ik 2x ben opgenomen aan het infuus omdat ik niet meer kon eten en drinken, daarna weken sondevoeding gehad en nu probeer ik het te redden met 'astronautenvoeding'. Ik kan al maanden niet werken, thuis niet veel meer doen dan me van bed naar bank verplaatsen en tussendoor naar het toilet en dat is al meer dan moeite genoeg. Als ik me kan veroorloven om achter de pc te zitten is dat een echte activiteit geworden om naar uit te kijken... Maar je hebt helemaal gelijk dat dit het waard is! Want ik heb al een kind (en ja ook bij de eerste zwangerschap meer dan 20 kilo afgevallen maar ze hadden er toen een verklaring voor in het ziekenhuis dat het te maken had met eerdere eierstokproblemen en tweede keer heel anders zou gaan. Ik geloof nu niet meer dat er een ander soort vrolijkere zwangerschap voor me is weggelegd en weet dus ook zeker dat ik nooit meer zwanger wil worden, hoe zeer ik van kinderen houd, ik wil er voor de eerste twee kunnen zijn en ik wil mijn organen niet nog meer kapot maken door uithongering en gewoon kunnen herstellen na de bevalling. Wat ik het meest verschrikkelijke vind tijdens mijn zwangerschap zijn niet eens de mensen die roepen dat het het waard zal zijn, want ik weet uit ervaring dat het het uiteindelijk waard is, maar de mensen die mij afkeurend bekijken als ze horen dat ik zo ziek ben door zwangerschap (want tot 28 weken was het niet zichtbaar en ik draag nog steeds m'n gewone kleding) en die dan menen dat ik voor abortus had moeten kiezen dan was ik niet zo ziek geweest. Ik hoop voor je dat de bevalling wel voorspoedig zal verlopen en anders op z'n minst het herstel erna, dat je dan wel kunt genieten van je kleintje wat je tijdens je zwangerschap is ontnomen. Probeer elke dag iets moois te bedenken uit je zwangerschap, hoe veel verschrikkelijke dingen je ook op kunt noemen van die dag. Zo is het voordeel voor mij dat ik weliswaar enorm veel problemen heb doordat ik zoveel ben afgevallen, maar doordat ik zo dun ben kon ik wel het kindje al heel vroeg voelen en al extreem vroeg was het ook al meerdere keren per dag van buitenaf perfect te zien en te voelen, wat het voor mijn eerste kindje heel leuk maakt. Ik geef toe dat het moeilijk was om me daarop te concentreren toen ik nog meer dan 20x per dag overgaf, maar toch is er altijd iets positiefs. En zelfs als je niets merkt zelf dat positief is dan kan het altijd nog zijn dat bij een echo het kindje wel volledig goed op groei ligt ondanks dat jij je zo rot voelt. En waar ik extra van geniet: de moment met mijn oudste, lekker samen knuffelen en vertellen. Als ik me rot voel doet een extra knuffel van hem zo enorm goed! En als hij ziet hoe slecht het met me gaat komt hij mij vertellen dat ik zo'n lieve mama ben, de beste die er is dat ik dit allemaal doe om een kindje te krijgen. Zo'n klein mannetje dat dit ziet dat doet me goed en dan weet ik dat al die mensen die zo makkelijk praten hebben uiteindelijk wel gelijk hebben, je krijgt er iets moois voor terug, alleen moet de een daar wat meer voor over hebben dan de ander...