Ohhh dit lijkt net ons verhaal. Na ruim 6 maanden was het tijd voor mijn uitstrijkje, want die had ik eerder niet kunnen doen ivm mijn zwangerschap. In de brief staat dat je niet zwanger mag zijn. Omdat bij de eerste een heel ziekenhuis traject aan vooraf is gegaan, wilde ik niet aan de anticonceptie. Na 6 maanden met een condoom te hebben gedaan, hadden we zoiets van, het kan ons toch niet zelf lukken en als het wel lukt dan is het welkom. Nu was de dag van het uitstrijkje aangebroken en we hadden het maar liefst 1x zonder condoom gedaan. Gezien ons voortraject was ik er dus van overtuigd dat ik niet zwanger zou zijn. Maar ja, theoretisch zou er dus een mogelijkheid zijn en ik had nog een test liggen, dus die heb ik er maar bijgepakt van voor de zekerheid dan. Ook van te voren niet eens met mijn man over gehad om dat te doen. Vol ongeloof heb ik daarna naar de test gekeken… ZWANGER. Hoe dan…. Ik wilde mijn man dit natuurlijk niet telefonische vertellen. Wel de huisarts gebeld dat de afspraak niet door kon gaan. Rond 5 uur was mijn man thuis en heb ik hem het eindelijk kunnen vertellen. Hij was net zo verbaasd als mij, hoe dan…. Nadat ik de verloskundige had gebeld, mochten we een afspraak maken voor een echo. Op de eerste echo was nog niet veel te zien. Een leeg zakje en een cyste op mijn eierstokken. Dus ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis. Een aantal weken later zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Wat duurde dat wachten lang, maar tijdens de echo werd het al snel duidelijk dat er weer een mini mensje in mijn buik groeide. We waren zo gelukkig en zijn dat nog steeds. Onze meiden zijn nu 7 en 8 en door het kleine leeftijdsverschil hebben ze ontzettend veel aan elkaar. Hopelijk blijft dit voor altijd 💕