Jouw verhaal klinkt mij bekend in de oren. Ook ik zag berichten op mijn tijdlijn verschijnen over pro bv van mijn ziekenhuis terwijl de ondersteuning hiervoor na de bevalling echt heeeel ver te zoeken was... Gek is dat dan toch...

Hier ook een ramp ervaring met het ziekenhuis, keizersnede en voeden. Ik ben dan bijna 3 dagen bezig geweest en was op toen mijn man besloot dat het tijd was voor een operatie. Ook bij mijn zoontje (hij is nu ruim 4) daalde het gewicht fors. Hij was ruim 4 kilo en ik kon het niet gevoed krijgen. Veel huilen en zelfs met de kolf kwam de voeding niet goed op gang. Nauwelijks bijvoeding en toen we uiteindelijk weg mochten was dit letterlijk met een pak voeding onder onze arm. Toen ik thuis kwam merkte ik hoe koud ik het had, midden in een hittegolf, dus ik denk dat ik gewoon te weinig bloed had om goed te kunnen voeden. Je bent helaas niet de enigste. Ook ik heb er veel verdriet over gehad dat het niet lukte. Het heeft mij veel tijd gekost om het allemaal een plekje te geven. Helaas is het niet iedere moeder gegeven om gewoon zelf te kunnen voeden. Het is niet jouw schuld. Soms komen te veel factoren bij elkaar en ligt het zelfs aan je baby dat het niet lukt.

Wat een enorm vervelende ervaring. Heb je dit ook met het ziekenhuis gedeeld? In het ziekenhuis waar ik bevallen was van de eerste was het een beetje zozo, terwijl ze blijkbaar ook promoten dat ze er veel aandacht aan besteden. De borstvoeding is prima goed gekomen hier (waar ik over het algemeen heel dankbaar voor ben), maar begeleiding bij aanleggen was er niet en had enorme kloven toen ik weer thuis kwam na drie dagen ziekenhuis. Ook werd er erg moeilijk gedaan toen ik zei dat ik zelf de nachtvoeding wilde doen, maar ze vonden dat niet verstandig omdat ik enorm moe was en herstellende van de bevalling. Dat snap ik dan op zich ook wel weer. De kraamverzorgster daarentegen was helemaal geweldig wat dit betreft: nuchter, reeël en erg behulpzaam.