Mijn kinderen waren niet zo blij op de kinderopvang. Achteraf hoorde ik van de juffies hoeveel stress zij zelf hadden. Mijn kinderen hadden daar behoorlijk last van. Ze wilden er niet graag heen. De jongste huilde tot een uur nadat ik hem ophaalde elke keer. Vrij duidelijke taal. Ze konden al vrij jong redelijk praten. Wat handig is, is om op te letten of een korte dag op de opvang minder dwarsliggen of boosheid geeft de volgende dag. Het kan nl zijn dat de opvang belastend is voor jouw kind. Ze kunnen dat vaak zelf niet goed uitleggen. Vraag je op een rustig moment wel eens wat ze leuk vind op de opvang, wie haar vriendjes zijn, wie ze aardig vind? En ook wie niet, wat ze niet leuk vind en vervelend. Door daar op te sturen bij de opvang, kan het ook een betere of veiliger plek worden. Het is behoorlijk pittig om een hele dag zonder de vaste liefdevolle verzorgers/ouders te zijn. Mijn dochter is 15, mijn zoon nu bijna 13 en elke keer als ze echt vreemd gedrag gingen vertonen, bleek er in de klas of in de opvang iets niet in de haak. In vakanties nam dat gedrag dan af. Dus vooral onverklaarbaar "vervelend"gedrag is een belangrijk signaal. Ze kunnen het niet vertellen, tenzij je goed doorvraagt en een verbaal ontwikkelde peuter of kleuter hebt. Neem daarom signalen en symptomen serieus. Soms is er een juffie minder in verbinding en blijkt na die dag de woedebui heftig. Hou dat in de gaten.

Bedankt MVAND voor je reactie. Zoals ik al schreef kan ik helaas niet tot haar doordringen in een boze bui, dus een keuze geven (als die er inderdaad al is) hoort niet tot de mogelijkheden. Praten tegen haar heeft geen zin, ze gaat er alleen maar harder van huilen. Die truc pas ik wel toe als ze maar een klein beetje boos is, maar niet in een slechte bui. Gisteren had ze er weer één en op advies van het consultatiebureau (dat ik 2 dagen geleden heb gebeld voor advies) heb ik haar totaal genegeerd. Ben er wel bij blijven zitten en heb de krant zitten lezen (nou ja lezen ;-) doorgekeken). Het idee erachter is dat aandacht geven aan het negatieve gedrag haar de boodschap geeft dat ze met haar ongewenste gedrag iets bij mij kan bereiken. Ik zal nog wel een lange adem nodig hebben, maar voorlopig ga ik dit maar eens proberen.

Misschien helpt het als je op zo'n moment er niet op in gaat en over wat anders begint. Peuters hebben graag dat dingen op hun manier gaan wat soms niet zo handig is. Keuzes geven kan dan heel goed helpen. Wil je brood of wil je pap, wil je een broek of een rok aan (houd er van alle twee eentje vast om te kiezen) vaak als ze een keuze krijgen hebben ze het idee dat ze zelf bepalen wat er gebeurt en wordt het makkelijker om te sturen. Naar de opvang gaan is geen discussie want dat moet gewoon maar zou bv wel met de auto of de fiets kunnen of met of zonder knuffel. Ik wil wel nog zeggen dat ik het knap vind Hoe je op haar reageert. Er naast gaan zitten en zien hoe een kleine niet weet wat hij met zichzelf aan moet lijkt me heel lastig, maar als je er bij blijft geef je wel nog een soort nabijheid. In die zin los je het al super op. Hoe cliché het is een fase maar dat maakt het soms niet makkelijk

Bedankt voor je reactie, gelukkig weet ik dat ik niet de enige mama ben! Inderdaad wil ik voorkomen dat ze zich pijn doet, dus blijf ik er meestal maar alleen maar bij, meestal wordt het volume alleen maar hoger als ik de kamer uitga. Ik ga je tip wel gebruiken van het mantra :)