Gelukkig ben ik niet de enige met zulke buren! De rest van mijn buren zijn gelukkig allemaal super lief en mee levend. Veel hebben zelf ook kinderen. Wat naar he, alsof wij blij zijn als onze kinderen huilen. Denk dat wij er meer last van hebben dan hun, ik kan soms zelf wel mee janken omdat het zo zielig is.

Mijn studenten bovenbuurman van nog geen 20 heeft bij mij 2x midden in de nacht voor de deur gestaan. Hij had z'n moeder gebeld en het was kindermishandeling om mijn kind zo te laten huilen. Hij wilde anders samen met z'n vriendin wel naast t bedje van de baby zitten. En ik moest maar ns langs de huisarts met m'n zoon. Kan er nu 2 jaar later wel om lachen, maar toen was ik woest.

Wat naar! Ik heb wel eens van de buren de vraag gekregen of ik mijn kinderen vroeg op de dag wat in toom kan houden. Dat probeer ik ook zeker (het is hier heel gehorig & zij slapen onder onze keuken) maar wat een klus soms... Daar staat tegenover dat zij soms 's avonds ruzie hebben (schreeuwend en wel) of de muziek zo hard aan dat wij onze tv niet meer kunnen horen. Toen mijn man ging vragen of t wat zachter kon, was het antwoord 'maar het is toch nog geen 10 uur?' :) tja als wij onze tv niet kunnen horen door de muziek, is het misschien handiger dat die iets zachter gaat zodat we niet tegen elkaar op hoeven te bieden met volume... ;)

gelukkig hebben wij daar geen last van gehad... Terwel we wel een kind hebben dat veel snachts heeft gehuild. Dat moet ze ook wel gehoord hebben want onze huizen zijn erg gehorig. We hebben we een keer geklopt op de muur gehad toen mijn dochter besloot om zondag om 8:00 met het traphekje ging rammen. Denk dat ze dat in het heel blok gehoord hebben... Toen kon ik ook wel begrijpen dat ze op de muur bonkte... ;)