Herkenbaar verhaal! Hahahaha je bent gelukkig niet de enige...

Wat een lastige situatie voor je. Heel erg herkenbaar, voor een vrouw is het gewoon vanzelfsprekender om je dingen opzij te zetten voor je gezin. Wat ik je graag mee wil geven is; maak er echt even tijd voor om dit hele punt te bespreken. Niet geïrriteerd, maar probeer je gevoelens te vertellen en ook je angst dat hij je een zeur vind. vraag aan hem hoe hij denkt dat jullie dit samen op gaan lossen. Neem vooral echt tijd voor elkaar begrijpen en praten!! Ik heb het zelf ook zo ervaren en ook de angst dat mijn man mij een zeurderig type vind, maar tis doir blijven communiceren nu echt een hele prettige situatie geworden. Succes!

Het is iets tussen jullie, waar je samen een weg in moet zien te vinden. De een vind het nomraal, de ander vind dat het absoluut niet kan. Het gaat erom wat jullie er zelf van vinden.

Ik denk dat het ook een stukje onwetendheid is, je geeft zelf aan dat je alles voor de kinderen doet en dat ook niet erg vind, je man komt thuis en denkt dat gaat prima, ik hoef niets te doen, maar kan mijn eigen ding doen, terwijl hij niet door heeft dat jij heel de dag hebt lopen rennen en nog 101 dingen moet doen terwijl je eigenlijk even je hoofd leeg wilt maken. Ik denk dat je vaker met je man moet praten over hoe jij je voelt en waar je graag hulp bij hem van wilt hebben. Mijn man heeft ook allerlei hobby's en dingen en wij hebben er ook weleens ruzie over gehad dat hij 's ochtends ging hardlopen, terwijl ik heel de nacht met de baby had rondgelopen en kapot was en even wilde slapen. Hij had het echt niet door. Ik denk dat je een goed gesprek moet proberen te hebben en daarin vooral bij jezelf blijven en aangeven dat hij mag doen wat hij wilt, maar dat jij hem ook nodig hebt omdat jij ook sons even ruimte nodig hebt.