Anorexia is een ziekte, geen keuze. Als eerste zal ze bang zijn voor de kilo's, dat is de ziekte die spreekt, schreeuwt! Dat schuldgevoel zal later komen... wat hier geschreven wordt is de eerste reactie en er wordt niet ingegaan op hoe het verder is gegaan. Deze vrouw gelijk afschrijven als goede moeder is dan wel erg kort door de bocht..

Je hebt duidelijk geen idee van de ziekte waarmee ze worstelt.

Je weet denk ik niet wat haar ziekte inhoudt anders zou je niet zo reageren

Je kent haar verhaal niet. Haar achtergrond niet, het waarom niet… Deze reactie vol walging en veroordeling zegt meer iets over jou dan over deze zwangere vrouw…!

Jeetje! Als moeder die in haar derde zwangerschap anorexia ontwikkelde walg ik van deze opmerking. Het is geen keuze om een eetstoornis te ontwikkelen, het is een ziekte. Ik ben het niet eens met de afsluiting van deze blog, de stem van een baby kan wel harder schreeuwen dan de stem van de anorexia, maar wel met de juiste begeleiding om dit te kunnen horen.

Wauw wat een reactie

Kinderen krijgen is sowieso egoïstisch. Doe niet net alsof jij beter bent dan deze vrouw die jij helemaal niet kent.

Er zijn veel slechtere moeders op de wereld dan deze vrouw die aan een ziekte lijdt waar ze niet voor gekozen heeft. Ze vecht ertegen, en ze wil haar kind...we weten niet hoe de situatie verder gaat, we lezen alleen de eerste paniekreactie op verhogen van voeding. Dat is een eerste reactie. Wie zegt er dat ze dat geweigerd heeft?