Wauw, heel veel overeenkomsten met mijn depressie destijds. Het is bij mij alweer 6 jaar geleden, of nou ja mijn dochter is ruim 6. Ik denk er nu niet vaak meer aan, hoe slecht het toen ging. Dat ik vanaf mijn werk langs een weg fietste met een vrachtwagen en dacht als ik nu die kant op stuur is het voorbij. Het is bizar dat je dan nog "gewoon" doorgaat. En precies ook dat mensen zeiden, je mist haar vast. Ik ging zo licht als een veertje weg bij de gastouder, zo heerlijk vond ik het om even verlost te zijn. Maar wel gewoon het sociaal wenselijke antwoord geven, omdat je denkt dat het zo hoort. Ik ben blij voor jullie dat je zo kan genieten nu. En je zal zien, het verdwijnt steeds verder naar de achtergrond. Ook omdat er zoveel mooie herinneringen elke dag bijkomen. Ga zo door en super dat je erover schrijft.

Wat jammer dat jij destijds niet de goede hulp hebt gehad! Maar wat sterk dat je hier zelf uit bent gekomen!! Het is inderdaad mijn doel om vrouwen te bereiken die zich ook zo hebben gevoeld of zich zo voelen en hun te laten weten dat je echt niet de enige bent die zich zo voelt! Helaas heerst er nog een taboe over en durven vrouwen hier niet over te praten!

Wat jammer dat jij destijds niet de goede hulp hebt gehad! Maar wat sterk dat je hier zelf uit bent gekomen!! Het is inderdaad mijn doel om vrouwen te bereiken die zich ook zo hebben gevoeld of zich zo voelen en hun te laten weten dat je echt niet de enige bent die zich zo voelt! Helaas heerst er nog een taboe over en durven vrouwen hier niet over te praten!

Knap dat je jouw verhaal hebt opgeschreven en gedeeld! Het is heel belangrijk dat jonge moeders weten dat deze gevoelens en emoties er ook kunnen zijn, dat je dan niet gek of raar bent, maar dat je wel enorme pech hebt. Hormonen kunnen rare dingen doen met je psyche. Ik heb dit bij mijn oudste zoon ook ervaren, ik heb helaas ondanks vele bezoekjes en telefoontjes met huisarts en consultatiebureau geen hulp gehad. Gelukkig was het bij mij minder heftig en ben ik er weer uit gekomen met hulp van mijn man en familie. Het is heel belangrijk dat deze gevoelens erkend worden en dat er hulp wordt geboden! Goed om te lezen dat jij er ook weer helemaal bovenop bent gekomen en dat je nu kunt genieten van je lieve mooie dochter, want dat is toch het mooiste wat er is! ❤️