Ik ga je niet zeggen positief te blijven. Ik ga je zeggen dat je een mama bent. Een mama met zorgen om haar kindjes. Zorgen die terecht zijn omdat je niet weet wat de toekomst gaat brengen. Een toekomst die anders is dan dat je voor ogen had. En dat is hard! En verdrietig. En daar mag, nee moet je denk ik zelfs, boos over zijn. Laat die boosheid er zijn. Ga in de auto een stuk rijden met de radio hard aan en schreeuw lekker mee! En daarna ben je weer die lieve mama die er voor haar kindjes is. Heel veel sterkte! Dikke knuffel.

Wat heftig allemaal, ik wil je een hele dikke knuffel geven en heel veel sterkte wensen. En ik hoop dat Marly gezond mag opgroeien ♥️

Ik snap het helemaal dat je niet positief kunt blijven. Jouw emmertje is vol en er kan niks meer bij. Probeer tijd vrij te maken voor jezelf om even iets leuks te doen en zo een beetje lucht te krijgen. Het helpt namelijk helemaal niet als je straks niet meer kunt. Dan liever een paar momenten voor jezelf dan echt vastlopen. Is er geen mogelijkheid dat Marley onderzocht kan worden of zo ook dit syndroom heeft? Wellicht neemt het wat spanning weg als je het weet. Heel veel sterkte. Groetjes uit de kop van noord holland, Maaike Kwerreveld

Ik wens jou en je gezin heel veel moed de komende tijd. Het is helemaal niet gek dat het niet meer gaat. Veel goede moed!