Mijn zoon is nu 2 jaar en 3 maanden. Naar bed gaan is sinds een maand een hell. Ik leg hem elke avond en middag wel 20 x terug voor die toegeeft.als in kapot ben en denk je houdt me aan t lijntje en zeker weet dat hij kapot is doe ik de deur op slot en gaat hij even tekeer en daarna is het stil. Het is erg zwaar. Hij gilt ook nu elke keer uit het niets...ipv. praten schreeuwen. Om gek van te worden.hij is heel erg energiek. En houdt geen 5 min zijn mond.herhaald alles 10 x wat hij zegt en draaft door. Iemand tips ? Is dit allemaal normaal ? Ik doe zo mijn best.leidt hem af.wandel met hem speel met hem.het kost mij alle tijd die ik heb.en savonds ben ik gebroken

Heel erg herkenbaar en heeft eigenlijk lang geduurd. Maar eens hij naar school is beginnen gaan is dat vermindert tot eigenlijk verdwenen. Pff was geen pretje die peuterpuberteit. Wij hebben een gezin van 4 kinderen en hij was de enige met driftbuien - had daar helemaal geen ervaring mee. Ook wij hadden hier regelmatig moeite mee, de andere kindjes waren toen in een leeftijd (7, 5 en 3) zijn rustig. Het vreet je energie en soms kwamen de andere kindjes klagen. Bij hem komt het doordat hij een taalachterstand heeft en het frustreerde hem dat hij niet kon uitleggen wat hij wilt. En wanneer hij een 'neen' te horen kreeg dan ontplofte de bom en wordt het gillen en met van alles gooien. Hij werd dan telkens afzonderlijk gezet (in zn park), er werd met hem gepraat maar al dit hielp niet veel! Maar geduld loont!!!

Helaas kijken kinderen niet op de klok. Hier is het met de buren net zo. Toen onze jongste ook onze 4e met 6 weken voor het eerst op haar eigen kamertje lag. Is ze gaan huilen om 5.30. Wij hebben haar niet gehoord. Dus belden ze even aan totdat wij wakker waren. Er was niet mee te praten. Voor de buren is het ook van belang dat je kind leert door te slapen. Ja dan moet je even met z'n allen door de zure appel. Maar dan is iedereen weer rustig. Je moet je kind ook kunnen opvoeden zoals jou dat ligt. En jij kent je kind. Het is geen oplossing om het ritme nog verder te ontwrichten. Dan zit je straks met een kind wat in het ziekenhuis ritme moet aanleren. Uiteindelijk moet je een fijne band met je kind opbouwen. En niet met je buren. Laat ze lekker. Leg het ze desnoods uit. Als dat lukt. En anders maarniet. Twijfel niet aan je zelf!

Heel erg herkenbaar en dit al een aantal maanden en dan word onze zoon volgende maand pas 2 jaar. Wij hebben een gezin van vier en hij is het driftigste van allemaal, wij hebben hier regelmatig moeite mee en vooral de buren..pfff...dat maakt helemaal moeilijk helemaal voor de nachten wanneer hij wakker word met zo'n enorme driftbui! Laten liggen en de vijf min. regel is bijna uit den boze want dit accepteert hij bijna niet maar onze buren al helemaal niet. Uitleggen heeft geen zin, want ja het is ook hun nachtrust ( wat ik echt wel begrijp) maar het word steeds moeilijker. Iemand ervaring hiermee, ideeën om hier mee om te gaan??