Wat goed dat je het al zo snel een plek hebt kunnen geven. Ik ben het met je eens dat men moeders niet moet onderschatten. Lastig dat jullie nog niet echt weten wat er aan de hand is maar als je weet waar Relle niet tegen kan is het goed. Als je weet wat haar helpt om haar darmen op gang te houden is het net zo goed. Het is zo lastig als je niet in een standaard past en men wil weten wat er aan de hand is. Ik merk wel dat je als een tijger vecht voor je meisje. Zo kan ik ook vechten voor mijn zoontje. Dat levert soms heftige blogs op of in mijn geval heftige reacties op tegen andere. Wat die klacht beterft? je hebt eigenlijk ook gelijk. Het kost je denk ik ook teveel tijd die je beter in Relle kan stoppen. Sorry dat ik wat laat terug gereageerd heb. Ik heb je reactie tot nu toe niet opgemerkt en toen ik vandaag je blog (weer) zag keek ik en dacht van oeps...

Hoi lieve Annemiek, gelukkig heb ik het vrijwel direct een plekje kunnen geven, mijn partner heeft het er langer moeilijk mee gehad vooral na het Sophia en de periode met 10 keer zoveel vragen dan antwoorden maar ik was al lang blij dat ze thuis was, ik haar nu zo goed kende en bovenal: nooooiiit meer aan mezelf zou twijfelen. Eigenlijk is dit -vind ik- een soort voorsprong die ik gelukkig had op de komende tijd en ik doe daar ook mijn voordeel meer. Als het consultatiebureau nu zegt dat m'n dochter toch echt wat minder moet gaan eten trek ik mijn wenkbrauw omhoog en weten ze voldoende, met deze vrouw moeten we niet dollen. En dan stel ik ze deze vraag: als jouw kindje een landelijk "studieobject" zou zijn omdat ze nog steeds niet weten wat er met haar darmen mis is.., zou jij je dan ook niet prettiger voelen wetende dat ze in ieder geval wat reserves heeft voor als het weer fout gaat? Tja. Ze kunnen me alleen maar gelijk geven dus wat dat betreft ben ik door onze mini-avontuurtjes gelukkig (!!!) al heel snel een mamma geworden met een hoop rust in mezelf, als er iets mis is met relle dan weet ik dat ik dat op tijd zie en goed kan handelen. Dat geeft een heel fijn gevoel, zeker na de kraamweek waarin je alleen maar gevaren ziet door al je hormonen. Wij kunnen hier heel de wereld aan :) dat gevoel wens ik iedere nieuwe mamma toe want das zo fijn. En een klacht indienen bij het ziekenhuis? Ik snap je, maar om al mijn klachten in te dienen bij alle fouten die ze gemaakt hebben bij mijn dochter en bij mij zou ik een bos aan papier nodig hebben, en eerlijk gezegd. Zij zijn ook maar mensen. Mensen maken fouten. Daarom is de kracht van mamma's zo belangrijk en mogen zij NOOIT onderschat worden door artsen.

Je hebt een hoop meegemaakt met je meisje. Ik weet nog heel goed dat ik tegen de gynacoloog zei van als het een keizesnee wordt ga ik onder narcose, een rugge prik vindt ik voor mij te gevaarlijk, die wimpelde het af en wat wordt het na bijna 3 dagen??? juist een keizersnee. (goed dat de ziekhuisverloskundige het bij haar gesrek wel noteerde) Onze zoon wilde niet indalen en wat blijkt?? groot hoofd. Ik twijfel over de bv en wat blijkt??? zoon wordt geler en geler en net optijd uit het ziekenhuis anders moest hij opgenomen worden ik had te weinig. Ik kan me jouw woede nog zo goed begrijpen. Achteraf was ik woest op het ziekenhuis dat who protocol je zou ze er mee om de oren willen beuken. Gelukkig is hier alles met een redelijke sisser afgelopen en zodra we de kv gaven ging het beter wen trok de kleur bij. Probeer het een plek te geven en kijk desnoods of je een klacht in kan dienen. Nu na bijna 2 jaar merk ik dat het allemaal minder hefig is geweorden en heb ik het een plek kunnen geven.

Amen. Het is ook allemaal niet niks. Zeker dat kolven ... :s.. Hier een mede zombie indertijd.. Je moet inderdaad gewoon lekker doen waar je je zelf het beste bij voelt. Niets laten opdringen door welke arts of verloskundige dan ook. Zij hebben jou kindje niet 24/7, zij hebben jou lichaam en borsten niet 24/7.. Haha, leuk geschreven en herkenbaar, ben het er helemaal mee eens ;)