Ook ik herken dit. Met 2 kids van 10 en bijna 4 jaar en een baan van 3, 5dag is de balans vaak zoek. Mijn werk vind ik te leuk om te minderen maar ook mijn kinderen wil ik niet te kort doen. Eind deze maand gaat de jongste ook naar school en hoop ik weer wat tijd voor mezelf te vinden

Dag Knorretje84, Misschien kun je kinderen een keer naar de flexibele opvang brengen, gewoon 1 x in de paar maanden zodat je dan eens een dagje weg bent. Dat kost misschien wel even geld, maar je krijgt een deel van de Belasting terug en zo kun je misschien even ontspannen. Wij gaan ook geen weekend weg, ja met het gezin, omdat ik dat vind horen, zou niet op mijn gemak zijn zonder mijn kind. Ik doe met de meiden 1x in de maand de ladies night in de bioscoop en dat is toch wel heel erg leuk al zeg ik het zelf. Verder merk ik dat het helpt als ik 's ochtends om 6u opsta en voor mijn werk al wat zaken opruim, als ik om 6u opsta kan ik na mijn man douchen, dan mijn dochter klaarmaken, mijn man zorgt voor ons eten en dan eten wij samen. Daarna kan ik nog een uurtje wat doen voordat ik om 8.30 uiterlijk op mijn werk moet zijn, ik merk wel dat dat rust geeft, maar als het wegvalt doordat het druk is of ik een keer als het donker word moeite heb om mijn bed uit te komen het meteen weer stress is. Dus het is ook een mindset om iets te doen, routine is hetgeen dat helpt, maar het vinden ervan is gewoon lastig.

Wauw wat een stappen heb je al gezet! Ken je het boek Perfecte moeders bestaan niet' van Diane Koster? Probeer het gevoel van ' gebonden zijn' eens los te laten en verken je grenzen net als je kids. Er is een weg als er een wil is. Je kan bv minder werken of vragen om andere werkzaamheden die je meer vreugde geven. Oppas is er in meerdere vormen en maten dan alleen familie. Maar het is natuurlijk aan jou om je eigen keuzes te maken tusaen alle tips. En idd ... de herkenning kan al een stuk lucht geven. Gr

Ik herken het ook heel erg. Mijn zoontje is net 4 en gaat sinds een week naar de basisschool, mijn dochter bijna 1. Ik werk drie lange dagen van 7.30 tot 17.00 u en de rest van de week ben ik "vrij". Het voelt alleen niet als vrij want idd de kids vragen veel aandacht , er moet van alles geregeld worden en het huishouden komt er ook nog bij. Puf om te sporten heb ik niet meer als ik om 20.00 u eindelijk op de bank plof maar als je niet beweegt krijg je ook minder energie. Vicieuze cirkel dus eigenlijk. Hier geen opa's of oma's in de buurt om op te passen helaas en man veel aan het werk waardoor ik er alleen voor sta. Het lastigste vind ik dat mensen dan zeggen: maar jij werkt toch maar 3 dagen? Alsof je dan voor de rest niets doet en eigenlijk niet mag klagen? Het is natuurlijk niet alleen maar ellende; ik zou ze voor geen goud willen missen en haal ook ontzettend veel plezier uit het gezinsleven. Maar toch.... Het zou fijner zijn als die balans er was... Soms plan ik een vrije dag op een crechedag en doe ik helemaal niks. Ook proberen we wel eens samen een weekendje weg te gaan zonder kids. En vandaag ga ik heel toevallig met schoonzusjes en schoonmoeder een paar dagen winkelen in Frankrijk. Als extra luxe heb ik een hotelkamer geboekt helemaal voor mij alleen, ik ga heerlijk slapen :-) en mijn man vindt het ook gezellig even een weekend samen met de kinderen te zijn... Ooit komt het vast goed, het zijn nou eenmaal tropenjaren... Succes en denk aan jezelf!