Lieve Sanne Ik heb met veel gevoelens en respect voor jou... jouw verhaal gelezen. En nee.. ik heb het niet mee gemaakt om een kind te verliezen, maar dat neemt niet weg dat ik mezelf wel in jou kan verplaatsen, en mee kan voelen hoe dat kan en zou kunnen voelen. Geen enkele baby... kind zou moeten komen te overlijden, zij hebben inmiddels een heel leven nog voor zich. Een kind hoort de ouders te overleven... Een kind verliezen is inderdaad een heel andere rouw... dat neem ik zo van jouw aan. Waarom geboren worden en dan weer moeten gaan.... zo oneerlijk... zo onwerkelijk... zo niet te bevatten... Maar toch lieve Sanne... Juliette is er niet meer.... zij was erg ziek en had daarnaast zoveel andere problemen. Zij heeft nu rust.... geen pijn.... geen belemmeringen of beperkingen.... boven zijn... betekend voor mij dat zij al dit niet meer mee hoeft te maken... en gewoon Juliette kan zijn. Maar al deze woorden nemen jouw gemis niet weg... maar hoe moeilijk het ook is... het leven gaat inderdaad gewoon door. Als jij haar los durft te laten.. accepteert dat zij er niet meer is... zal zij nog steeds dat geweldige mooie sterretje zijn en blijven. De herinneringen... ook al mocht zij hier maar kort... kan niemand jouw afpakken. Natuurlijk ben jij de mama van vier prachtige meiden.. juliette het prachtige sterrenkindje en drie prachtige meiden waar jij iedere dag voor moet en mag zorgen. En meid.... weet je ..... voor je het door hebt zijn jouw prachtige meiden groot.... en het moederschap is zo mooi en zo geweldig.... ook al halen zij bij jouw wel eens het bloed onder de nagels vandaan... zo zijn kinderen.... jullie maken herinneringen voor later.... En opeens zijn zij dan groot.... en gaan hun eigen weg.. dan hebben zij jouw steeds minder nodig. En dan komt de spijt dat jij er soms niet helemaal was voor hen... de mama met het masker... ( ook een liedje van Marco Borsato ) de kans om te genieten van jouw opgroeiende meiden is dan voorbij. Jij doet Juliette niks te kort door haar wel mee te nemen in het leven.... maar niet door haar dood. 9 maanden heb jij haar gedragen onder jouw hart... na haar geboorte mocht zij maar heel even hier zijn. Maar jouw andere kinderen hebben jou ook nodig... grijp de kans en ga nu genieten van jouw meiden en laat ✨ Juliette ✨ asjeblieft dat prachtige sterretje zijn.

Ik weet precies wat jij voelt. Ik heb mijn dag vandaag niet. Ik zou nu 40 weken zwanger zij. En in plaats daarvan heb ik niks. Verdriet, gemis van mijn kindje die met 24 weken al geboren werd en na een week kwam te overlijden. Ik leef met je mee..

Het is voor mij onmogelijk om te voelen wat jij voelt, maar ik denk dat het afschuwelijk moet zijn. Niemand zou zoiets mee mogen maken. Ik merk dat het lastig is om de goede woorden te vinden .. maar ik wil jou en je gezin veel sterkte en kracht toewensen.

Lieve Sanne, wat ben je toch een kanjer!!! Natuurlijk mag je huilen en rouwen, daar is nu eenmaal geen handboek voor, ook ik ondervind dat nu ook weer, maar Juliëtte had zoveel meer verdiend, dus huil wanneer je wilt en koester de herinneringen. Liefs D xxx