oo ik vind je gevoelen en gedachtes zo logisch! Hier nu ook een enorme wens maar mijn man totaal niet. Hier is alleen het enige verschil dat als de natuur mee werkt er nog wel een tweede komt. ooit. Maar wachten vind ik al zo moeilijk. Voor jou moet het nog veel lastiger zijn!

Hier precies hetzelfde punt had zo mijn verhaal kunnen zijn. Snap hoe je voelt.

Ik begrijp dat het inderdaad heel lastig is, maar ik zal wel open en eerlijk tegen hem hierover zijn.

Ik snap dat het heel moeilijk is. Maar je vriend is er altijd wel heel duidelijk in geweest. Je hebt toen de keuze gemaakt van dan houd het op ik wil wel een kind, en daarmee is hij tot inkeer gekomen, maar ook van ik wil er maar een. Ook echte duidelijkheid. Toen hebben jullie die keuze gemaakt. Ik vind trouwens enigst kinderen niet zielig of verwend ofzo. Hier maken ze veel ruzie en ze zoeken zichzelf niet echt op. Ik heb een broer maar buiten de verjaardagen en kerst zien wij elkaar ook amper. En een diepgaand gesprek zit er ook niet echt in. En oke je staat er niet helemaal alleen voor als straks je ouders wegvallen, maar mijn gevoel zegt mij dat ik dan de kar mag trekken. Nu mijn moeder ziek is praat die daar ook niet over. Dus je hoeft niet perse iets aan je broer / zus te hebben. Ga eens aan tafel zitten en vraag eens naar de reden waarom hij ertegen op ziet of het echt niet wilt. Leg ook uit waarom jij nog wel graag een tweede zou willen. Maar ik blijf van mening, je moet er wel met zijn tweeen voor zijn.