Wil m'n ervaring met je delen. Ben niet "zweverig" aangelegd maar ben er wel van overtuigd dat bepaalde dingen gebeuren met een reden. Had nooit geen kinderwens en hoefde voor mij niet perse. Maar wat kwam dat kwam riep ik altijd. Ben bij de 1e ook "ongepland" zwanger geraakt met jaren pil slikken en was zowat 12 weken ver al. Besloten ervoor te gaan. Kon het niet over mijn hart verkrijgen om dit kleine iets wat al best was uitgegroeid weg te halen. Wat kwam dat kwam dus. Moet een reden voor zijn. Totdat het kindje in mij ging bewegen. Heel heftig geweest. Nare zwangerschap. Diep dal, geen roze wolk. Poppolie. Nare bevalling. Niet cliché, kan je oprecht zeggen; het is niet altijd alleen maar leuk maar oh zo mooi. Dit had ik niet willen missen. En nu heb is er zelfs een 2e kindje bij gekomen. Net 2 maanden oud, oudste is 21 maanden nu. Heel bewust. En voel me nu ook hij geboren is gezegend. Ook na weer een nare zwangerschap en bevalling. Een derde is niet uitgesloten mocht dit ons gegund zijn in de toekomst. Tuurlijk kan ik die oudste soms wel achter het behang plakken, helemaal met de jongste erbij is het soms best pittig. Uiteindelijk; savonds als ze op bed liggen en ik weer rust heb ???? kan ik niet wachten tot ze de volgende morgen weer beginnen met het gejengel.