Dat vind ik helemaal niet zo vreemd. Super knap dat je het kan schrijven en delen.

Ik ook niet Astrid. Ik ben blij dat ik NU geen man in mijn leven heb die dit zou doen. Ik heb sws geen man in mijn leven. Ben heel wantrouwend naar mannen toe helemaal met mijn eigen kinderen. (en vooral dochter)

Gatver. Ik wordt zo kwaad maar ook enorm verdrietig als ik dit allemaal lees. Dat zo een mensen echt bestaan snap ik nog steeds niet.

Ze heeft IETS gedaan, ze heeft het geprobeerd. Maar ze had op dat moment ook zware chemos. De rest komt nog, dan zul je zien dat ze echt we iets heeft gedaan. Ook het stukje voor het verhaal heeft geprobeerd te vluchten met dingen tot gevolg.