Amen Hier ben ik het dus helemaal mee eens! (Zegt zij 3 jaar later om 04.43 uur na de zoveelste slapeloze nacht van mijn baby nummer 3) ik heb bij al mijn kindjes slapeloze nachten/ nacht voedingen gehad en dat hoort er gewoon bij. Maar slopend is het wel

Je spreekt hier over taboe op laten huilen, maar dat is er helemaal niet. Er rust wel een taboe op het in alle openheid kunnen praten over de gebroken nachten die je als ouder (vaak de moeder) ervaart. Veel mensen zonder kinderen gaan er namelijk van uit dat een baby van een maand of 3 intussen wel door zal slapen en ouders van een vorige generatie zijn vaak vergeten hoe lang ze nog 's nachts in de weer zijn geweest. Wanneer je kindje niet doorslaapt krijg je vaak het gevoel dat het aan jou ligt, dat je iets verkeerd doet. Maar dat is niet zo. Het is natuurlijk kindergedrag dat een kind (zeker tot zijn/haar 4e jaar, maar ook daarna) 's nachts regelmatig checkt of het nog wel veilig is, of de ouders nog wel in de buurt zijn. Het ene kind heeft dit meer dan het andere. En dat natuurlijke gedrag komt ons als maatschappij erg slecht uit. Want moeders worden geacht na 3 maanden ook weer aan de slag te gaan om de kost te verdienen. Zij kunnen zo overdag geen middagslaapje met hun kindje doen. En wanneer een kind overdag naar een kinderdagverblijf gaat zal het die gemiste mama-tijd (vaak 's nachts) willen inhalen. Heel natuurlijk en logisch allemaal, maar wachten tot het vanzelf overgaat kost te veel geduld en energie. En dus wordt er gegrepen naar snelle "oplossingen". Het laten huilen blijkt bij een gedeelte van de kindjes te werken, in die zin dat ze hun ouders na 1 of enkele weken niet meer 's nachts storen, maar het is geen "one size fits all"-remedie. Het maakt soms ook meer kapot dan je lief is en dan ben je nog verder van huis. Want er rust helemaal geen taboe op het laten huilen van kleine kindjes, Het zogenaamde "gecontroleerd laten huilen" wordt in veel opvoedboeken en -brochures uitgebreid beschreven. Het is bekend dat het schadelijk is, ook op de langere termijn (gemeten aan cortisolniveaus) net als dat kinderdagverblijven op jonge leeftijd schadelijk zijn. Maar wordt stilgehouden omdat dat nieuws eigenlijk niemand uitkomt. Want wie gaat er nou fulltime thuis bij de kinderen zitten als er ook geld verdiend kan worden? En daar hebben we het echte taboe te pakken. Dat het moederschap een enórm zware taak is, ondanks alle huishoudelijke hulp(middelen) en kinderopvang die het ons zogenaamd makkelijker zouden moeten maken.

Je kind laten huilen lijkt een taboe. Dan ben je direct bestempeld als een slechte moeder. Dat snap ik niet. Op een bepaald moment was onze zoon zo op mij gefixed dat ik op zijn kamer in de voedingsstoel met hem in mijn armen moest slapen. Anders huilde hij en wilde helemaal niet slapen. Tot manlief (na een internetonderzoek) heeft dat 20-minuten schema voorgesteld. En gek genoeg binnen 3 nachten was het bij ons ook voorbij. We waren boos op ons zelf dat we het onze zoon en ons zelf zo lang hebben aangedaan. Het is iets anders om naar het gehuil van je kind helemaal niet te reageren en iets heel anders om met elk geluidje hele circus uit de kast te trekken. In mijn ogen zit dat of vergelijkbare schema midden in deze twee uitersten. Bedankt voor deze artikel! Misschien helpt het andere ouders die door slaapgebrek wanhopig genoeg zijn om de laten doorhuilen taboe door te breken.

En! Trek je niks aan van die nare reacties.. Jullie hebben je kindje niet laten stikken, jullie hebben hem geholpen.