Hallo, ik ben Marij en ben 64 jaar oud. Ik heb in 1985 hetzelfde meegemaakt, bij mij zijn toen de vliezen gebroken met 19/20 wk. Maar toen was er helemaal niks, het werd gewoon bij je weggehaald, ik heb geen foto of iets. Ik zie jij hebt mooie foto’s kunnen maken , waar je af en toe naar kunt kijken en koesteren. Misschien mag ik een paar foto’s van je lenen, zodat ik me er iets bij kan voorstellen. Dat zou fantastisch zijn, het was ook een jongetje. Ik wens je heel veel sterkte en kracht en ik hoop dat je me blij kunt maken met een paar foto’s ter herinnering. Mijn mail adres: masipa0211@gmail.com

Dankjewel voor je reactie ❤️ fijn om ook reacties en ervaringen te lezen van andere moeders die zoiets hebben meegemaakt, hoe verschrikkelijk de situatie ook is!

Dit is precies ons verhaal... Ook ik ben met 20 weken ons kindje verloren en hij is stil geboren, onze Dex. Ik weet als geen andere hoe je je voelt, het schuldgevoel, het verdriet maar ook de dagen die beter gaan.. De dagen die naderen zijn zwaar en heftig, dit is ieder jaar nog het geval (nu 2.5 jaar geleden). Ik kan je vertellen dat de liefde voor een eventueel volgend wondertje niet minder zal worden, wij hebben inmiddels een zoontje van bijna 2 en inmiddels nog een onderweg... Iedere dag van de zwangerschap blijft super spannend maar ik probeerde ook echt de knop om te zetten, hoe moeilijk ook.. Ook ik heb Ascal geslikt en dat gaf heel veel rust, ook deze zwangerschap ga ik dit weer slikken, puur voor mijn rust en het idee er alles aan gedaan te hebben om het goed te laten verlopen. Ik wens je enorm veel sterkte en kracht om het een plekje te geven. Geef jezelf niet de schuld, hoe moeilijk dat soms ook is, maar je kindje mag trots zijn op je dat je hem 20 weken hebt gedragen vol liefde💕

❤️