Ik zou er heel voorzichtig mee omgaan, maar ik zou het wel vertellen. Ik zou je enthousiasme een beetje temperen, want het kan heel gevoelig liggen. Ik spreek uit ervaring. Maar ik zou het vervelender vinden als ik er later achter zou komen...

ik geb zelf in de situatie van jou vriendin gezten voordat ik zwamger werd na hormoonkuren etc heeft hier ruim 2 jaar geduurd. in die tijd kwam mijn schoonzusje plots met het vrolijke nieuws zwanger te zijn, wij waren toen al ruim een jaar bezig, het heeft mij pijn gedaan en ook even geduurt voordat ik blij voor hun kon zijn al gunde ik het ze zo enorm, alleen was get meer de schok omdat we niet wisten dat hun een 2e wouden. natuurlijk zijn ze niet verplicht dat te melden maar ik had het dan beter kunnen verwerken denk ik. in dezelfde periode zijn vrienden van ons ook zwanger geraakt en wisten wij dat ze bezig waren... enwas het alsnog even slikken en huilen toen het bij hun binnnen een maand raak was maar juist die openheid en de een op een manier van er eerlijk in zijn heeft mij enorm geholpen, tuurlijk had get pijnlijke momenten maar kon ik er wel beter mee omgaan, vertel het een op een rustig, niet tussen neus en lippen door, geef aan dat je get moeilijk vind en het hun enorm gunt....

Ik zou het zeker wel vertellen. Als vriendinnen deel je lief en leed met elkaar, dus ook dit. De klap zal veel harder aan komen als je ineen zwanger bent en ze van niks wist...

Ik heb er niet echt ervaring mee. Wel hebben we besloten dat 1 kind voldoende is hoewel ik graag een tweede zou willen is dit om verschillende redenen niet verstandig. Ik zou het liever eerder horen van iemand die dichtbij me staat dan dat ik het zou horen als ze zwanger is. Op die manier kan ik er aan wennen en wat eerlijker blij zijn dan als het me zou overvallen. Is er niet een manier waarom je het op een aardige manier duidelijk zou kunnen maken? Veel plezier en succes dit weekend.