Dankjewel!!

Met een traan heb ik je reactie gelezen. Het sterk willen zijn, normaal de drijvende factor zijn, alle ballen hoog willen houden en stiekem vinden dat we daar zelf het beste in zijn. Heel begrijpelijk dat, na de heftige bevalling en tijd daarna, je juist iemand nodig had die die rol van jou overnam. Al kan waarschijnlijk niemand het ooit zo goed doen als jezelf ;). Zijn jullie er wel samen uitgekomen? Of is de wig die gedreven is nog herstellende? Wat moeten jullie je allebei vaak alleen hebben gevoeld in de periode om en na de bevalling. Zo verbonden door een kindje, zo ver weg van elkaar door alles wat er speelde. Ik wil vooral zeggen dat ik het knap vind, knap dat je nu voor jezelf kiest. Dat je gaat werken, iets hebt voor jezelf, en vooral ook dat je een plek hebt waar je je dochter met vertrouwen heen kan brengen. Voor jou is het een verrijking, maar voor haar waarschijnlijk ook. Dat het haar al lukt om bij 1 juf het vertrouwen te hebben is een enorme stap! En alle lof over die vrije dag die je gepland hebt... al weet ik ook dat dat gek voelt als je toch niet aan het werk bent, maar ook mama’s hebben soms even een momentje voor zichzelf nodig. En als jij je beter voelt, kan je de rest ook beter aan en is dat voor je dochter en man ook alleen maar beter. En eh... vergeet niet ook een keertje iets met je man te gaan doen he, en mocht dat door omstandigheden niet buitenshuis kunnen dan bijvoorbeeld gewoon thuis; lekker koken samen, kaarsjes aan, een romantisch avondje at home terwijl de kleine op bed ligt. Het schiet er vaak bij in maar juist die momentjes maken dat je weer even samen geniet, praat en weet wat er bij elkaar speelt.

Dankjewel ♥. Altijd heel fijn om te lezen!

Lief, dankjewel. Ik wens jou heel veel beterschap toe en wat fijn dat je middels deze weg iets gevonden hebt!