Tsja, ik ben vanaf het begin best wel streng geweest in dat hij in zijn eigen bedje moest slapen. Maar op een gegeven moment is hij ziek geworden en viel hij wel bij mij in slaap maar bij het terugleggen werd hij gillend en overstuur wakker. Bovendien slapen we al sinds zijn geboorte allemaal slecht en dat gaat nu gelukkig beter, nu hij naast ons ligt. Hij begint altijd lekker in zijn eigen bedje en de ene keer raakt hij overstuur om een uur of 10, dan pak ik hem lekker bij me. Andere keren slaapt hij tot 2 of 3 uur 's nachts in zijn eigen bedje door. Wij komen wat meer aan onze rust toe nu, en hopelijk gaat het slapen over een tijdje wat beter. Dan gaat meneer weer lekker zijn eigen bed in :) En geef toe.. Zo'n klein lichaampje naast je, daar kan ik uren naar kijken.. heerlijk! (niet bevorderlijk voor m'n slaap haha)

Onze dochter begint soms midden in de nacht heel hard te huilen, waarschijnlijk heeft ze dan eng gedroomd of zo. Mijn man haalt haar dan vaak op en legt haar tussenin. Vervolgens kom ik dan s´morgens tot de ontdekking dat ze tussenin ligt. Vind ik geen enkel probleem trouwens ;-) ....het wordt pas echt lastig als je er zelf behoefte aan hebt je bed voor jullie samen te hebben. Iedereen heeft daar een eigen mening over, en dat is toch prima ?

Snap niet zo goed waarom kind vanaf kleins af al bij je in bed moet slapen. heeft niet voor niets een eigen kamer met eigen bedje. Uiteraard zijn er uitzonderingen wanneer kindje bijv. wat ziekjes is maar dan alsnog zover het kan in eigen bed slapen (knuffelen in papa/mama bed en dan terug in eigen bed).