Alsof ik mijzelf hoor... Hier 2 jongens van inmiddels 6 en 2 jaar. Onze 2e duurde wat langer dan de eerste maar zoals het nu is zou ik niet anders willen. Ik heb altijd gezegd dat ik 3 kindjes wil en tot niet zo heel lang geleden verlangde ik er naar. Elke dag ging het door mijn hoofd. Heerlijk idd die eerste periode. Lekker knuffelen en dragen en genieten. Maar steeds vaker beginnen die vragen door mijn hoofd te spoken, wat als t niet gezond is, wat als je een huilbaby krijgt, wat als er met mij wat gebeurd? Ik heb nu wel 2 gezonde knullen en die wil ik het ook niet aandoen om een broertje of zusje te geven omdat ik t zo graag wilde maar dat hij/ zij dan niet gezond is en daardoor enorm veel zorg nodig heeft. Maar ook praktisch, groter auto is nodig, op vakanties moet je altijd kids samen laten slapen, nou is dat bij onze jongens al echt geen goed idee. Maar ook... Ik wil reizen maken, ik niet meer vast zitten aan slaapjes.. al kan je met een 3e een makkelijk kind maken als ik mijn moeder moet geloven. Die nam mijn zusje overal mee naar toe (3e kindje) en die kan dus nu ook overal slapen. De wens is er nogsteeds maar ik zou er ook vrede mee hebben als de natuur bepaald dat t niet meer mag lukken en het dus zo moet zijn. Of juist dat t wel zo moet zijn.... We gaan t meemaken.

Ja blijft zo iets bijzonders. En dat is geen reden voor nog een kindje maar soms wel het verlangen naar die bijzondere momenten!

Nee zeker eens! Want dan is dat gevoel er ook na een derde. Blijft iets bijzonders en dan maar mooie herinneringen daaraan ophalen 😊

Pfff ja mijn oudste mag bijna naar school en dan ben ik blij dat ik er nog één thuis heb. Snap heel goed dat dat voor jou straks anders is, zeker in een ander land en als de rest een groot deel van de dag weg is. Dan sluit ik een kriebel niet uit! Ben benieuwd hoe het straks voelt, genieten nu van je 2 kindjes en succes met een eventuele keuze😘