Onze tweeling is op 11-11 inmiddels 5 jaar geworden. Ik heb er ook best veel moeite mee gehad, want ik miste zoveel info bij de 2e. Maar ik heb t kunnen plaatsen gelukkig. Het slijt en ik heb veel met mijn man gepraat.

Dat is heftig ja. Ik heb ook geen persweeën gehad en dat is echt niet makkelijk! Je hebt geen idee wanneer je moet persen en het kost veel kracht. Ik heb hem gelukkig na de geboorte wel mogen vast houden om een band te krijgen. Maar ik merk dat nu zijn eerste verjaardag er aan komt ik het steeds lastiger vind dat ik het allemaal niet weet. We hebben er over gesproken, en natuurlijk bij het kraambezoek is het verhaal 100x verteld maar ik mis wat en weet niet wat.

Ik heb 3 bevallingen meegemaakt. Van de 1e en de laatste weet ik alles nog. Alleen van de middelste niet. Ik moest gaan bevallen van een tweeling. De bevalling van de oudste ( maaike) weet ik alles nog. Maar van de 2e ( nienke) niet. Mijn man heeft me alles verteld. Ik weet alleen dat er minimaal 20 mensen om mij heen stonden en riepen dat het NU moest. Achteraf blijkt dus dat Nienke geen hartslag meer had bij haar geboorte. De arts had te lang gewacht waardoor ik niet meer naar een OK kon. Ik moest peren en had GEEN persweeen, dus denk in hoe dat voelt. Ja dat weet ik nog wel, maar dat Nienke geen hartslag had en dat er paniek was dat wist ik niet. Veel dingen heb ik later pas gehoord. Maar goed, de bevalling duurde lang, ik was net bevallen van de 1e van de tweeling en ik had volgens mij heel veel troep in mijn lijf gekregen. Inmiddels zijn beide meiden op 11-11 alweer 5 jaar geworden. Ik denk dat het op dat moment wel goed was dat ik niet alles goed meekreeg, want omdat het niet goed ging met Nienke zou ik in paniek geraakt zijn als ik dat wist. Alleen heb ik er met mijn man wel heel veel over gepraat, en nu nog, want het duurde heel lang voor alle puzzelstukjes op zn plek vielen. Het voelde ook heel wrang dat ik dat niet wist. Maar t ergste vind ik dat ik Nienke pas voor de 1e keer mocht aanraken in de couveuse. Dat was echt verschrikkelijk. Daardoor duurde het ook 3 jaar voordat ik met haar een band had. Erg, ja, maar ik voelde het gewoon niet.

Van de bevalling van de oudste weet in niet veel meer. Ik was ingeleid en de weeën duurden 4 dagen, waardoor ik uitgeput op het kraambed lag. Ik kreeg een ruggenprik en toen kon ik eindelijk ontspannen, dus viel ik in slaap, dwars door de weeën heen geslapen en pas weer wakker geworden toen de ruggenprik stopgezet werd en ik moest gaan persen. Daar weet ik dan weer wel alles van. De bevalling van de jongste ging eigenlijk precies zo, maar toen was er geen tijd meer voor de ruggenprik en donderde ik zo de persweeën in. Dus daar weet ik nog wel alles van.