Supergoed! Een echte mijlpaal..

Mijn dochter (bijna 2,5) slaapt sinds deze week in haar "grote" bed (een uitschuifbaar peuterbed), eindelijk zou ik bijna willen zeggen... Ongeveer 6 maanden geleden had mama het fantastisch idee dat dochterlief al wel klaar zou zijn voor het "grote" bed. Door mijn enthousiasme vond zij het ook prachtig en met een ongeduldig meisje naast me zette ik het bed in elkaar. De eerste avond sliep ze als een roosje en bleef ze ook 's ochtend braaf in haar bedje zitten en riep 'mama ikke uit'. Helaas was dit brave gedrag van korte duur. De tweede avond bleef ze maar uit haar bed komen om de lades van haar kast leeg te halen en luidruchtig bovenaan de trap naar beneden te roepen. Na haar tig keer terug in bed te hebben gelegd viel ze uiteindelijk zo rond 22:30 uur in slaap... op de grond. Avond 3 was nog gezelliger. Dat ene potje sudocreme dat achterin de kast stond wist ze te vinden en over haar bed uit te smeren. Na de boel schoon gemaakt te hebben heb ik haar ook nu weer tig keer terug in bed gelegd. Totdat ik het zo zat was dat ik jankend naar haar bed zat... 'Ga nouhhhh slapen'. Ok de combinatie met barstende koppijn en stress op het werk hadden daar ook vast mee te maken. Ik heb haar bij me in bed genomen en we zijn samen in slaap gevallen om de dag later het peuterbed weer naar de zolder te verplaatsen om haar 's avonds weer heerlijk in haar ledikant te leggen. Wellicht was ze er toch nog niet helemaal klaar voor.. Maar nu is echt toch echt gelukt. Ze blijft braaf in bed en "leest" nog een boekje om vervolgens lekker te gaan slapen. Ze is zelf super trots op haar "grote" bed en mama op haar "grote" dochter.