wat heftig allemaal zeg! en bij de opmerking over borstvoeding hield ik het niet meer droog! wat een lieverd jullie hidde! sterkte Liefs maaike

Volg je al een tijdje vol bewondering voor jullie gezin. De opmerking van jullie oudste raakte me echt. Wat een lief mannetje dat hij mama wilt delen en tegelijk voor jullie een steek is. Dan kijk ik naar mijn kindjes en denk; het zal je maar gebeuren. En dan schiet ik vol. Zo oneerlijk. En toch is het erg mooi hoe je schrijft. Dat doet mij als moeder (idd op die "vervelende" huilmomenten etc) keer op keer beseffen dat ik tenminste mag en kan nuilen en niks anders zou willen. Dan trekt het al gauw bij. Benieuwd naar je volgende blog. Liefs.

Wil je alleen maar een virtuele enorme dikke knuffel geven. Ik lees je blogs over jullie meisje elke keer met een brok in mijn keel, wat een verdriet. Maar ervaar tegelijkertijd zoveel kracht. Lieve groet, Elja

Ik heb nu al je blogs ademloos met tranen in mijn ogen achter elkaar gelezen. Wat heftig en wat gemeen wat jullie hebben meegemaakt. Ik ben wel heel benieuwd hoe de crematie is gegaan en wat precies uit de obductie is gekomen. Gelukkig heb je Yfke aan ook veel dierbaren voorgesteld, misschien geeft dit ook het gevoel alsof zij nooit vergeten zal worden. Ook nu nog veel sterkte en complimenten over hoe mooi en echt je dit beschrijft.