Ik mis nog een paar opmerkingen in het stuk. Wat ik bijvoorbeeld belangrijk vind, is dat je niet op alle slakken zout legt, maar 'pick your battles'. Een kind kan en hoeft nog niet perfect te zijn. Door je te focussen op bijv drie onderwerpen is het voor zowel jou als voor het kind overzichtelijker. Wat ik verder mis is de voorbereiding. Veel mensen reageren vanuit reactie: het kind doet iets, en ouders reageren met een opmerking, een dreigement of een straf. Het helpt vaak als je vooraf duidelijk maakt wat je wilt. Daarbij scheelt het vaak een hoop dreigementen, én is het eerlijker voor het kind. Voorbeeld: "Over 10 minuten komt de vader je vriendinnetje ophalen. Als je wilt dat ze helpt met het opruimen van je kamer, kunnen jullie beter nu alvast beginnen. Jullie hebben 10 minuten. Als de vader aanbelt, verwacht ik dat jullie naar beneden komen." Kind weet wat er verwacht wordt, en ook wat de consequentie is (als ik het nu niet samen doe, moet ik het straks alleen doen). Ik doe mijn best om duidelijk te zijn wat ik van mijn dochter verwacht, en dat lukt vaak, maar er zijn ook zeker momenten dat het me gewoon even niet lukt... Vooral die momenten dat je moe bent of druk, dan slipt er nog wel eens zo'n momentje doorheen. Dan kan ik me later wel voor mijn hoofd slaan: stom, dit had ik kunnen voorkomen... Maar ja, we blijven nou eenmaal allemaal mens, en maken allemaal fouten...

Ik ben heel consequent, misschien ook vanwege mijn beroep? Ik vind mijzelf ook altijd heel hard, terwijl mijn man een 'zachtgekookt eitje' is. Nu ons zoontje er is, merken we dat we toch veel meer op 1 lijn zitten. Als we tegen ons zoontje zeggen dat hij moet slapen, dan pakken we dat ook op dezelfde manier aan (speentje in zijn mond en weglopen, niet oppakken). Ook al lopen we 5 keer, op een gegeven moment gaat hij wel slapen (of hij moet echt zoooo wakker zijn, al komt dat bijna nooit voor). Ik ben heel benieuwd wat de toekomst ons brengt, maar zoals mijn mans neefje, oom en tante altijd doen: Als je nu niet luistert, gaan we naar huis en dit 10x zeggen, daar ben ik niet van. Je luistert of je luistert niet, maar dan volgen er wel consequenties :)

Gelukkig voor onze dochters zijn mijn man en ik beide erg consequent. Ze hebben het ook wel nodig. al is de omgeving daar niet altijd blij mee. ik was een keer in de winkel en omdat ze zich heel goed hadden gedragen mochten ze ieder een halve gevulde koek. mijn oudste begon te dreinen dat ze er twee wilde en ik zei nee. ze begon te krijsen en ik bleef nee zeggen. toen kwam er een oudere dame op me af en zei: geef dat kind alsjeblieft een tweede dan houdt ze haar mond tenminste dicht. ik heb toen gezegt dat ze zich niet met mijn opvoeding mocht bemoeien en dat zij waarschijnlijk enorm verwende kinderen had aangezien ze meteen toegaf aan dit soort gedrag. ik heb me omgedraait en ben weg gelopen met de kinderen. uiteindelijk heb ik tegen mijn dochter gezegt dat ze geen tweede kreeg, maar dat mama kon toveren en van 1 stuk 2 kon maken en ik heb de koek door midden gebroken. ze vond het geweldig, maar zei wel dat het jammer was dat het nog steeds evenveel koek was. geen gedrein of gekrijs meer.

ik zelf ben heel consequent, ik weet zelf hoe goed dit werkt omdat mijn vader ook atlijd heel consequent was. mijn partner daarin tegen die is helemaaaal niet consequent en die flikt het ook nog tegen mij in te gaan. voorbeeldje; we waren in de winkel mijn dochter van bijna 3 vraagt om een kindersurprise ei, ik zeg Nee vandaag krijg je geen ei. na nog 2 keer vragen zeg ik nog steeds nee, mijn kleine prinses begint te drammen een pruil lip op te zetten, en ik zeg nog steeds nee... vervolgens ben ik druk met boodschappen op de band zetten en zegt haar vader ; kom maar gaaan we een doosje halen .... zoboos was ik toen hij terug kwam. dit heb ik hem ook even duidelijk gemaakt. al flikt hij t nog af en toe want tjha t is zijn kleine prinsesje ...