Mama; jij doet alles voor mij.

4.5 jaar ben jij nu ondertussen.  Een tikkeltje emotioneel ben ik als ik naar je kijk.  Ik zeg tegen jou: 

Mama: Ik ben blij dat jij mijn zoon bent

Zoon: ik ben zo blij dat jij mijn mama bent want jij doet alles voor mij.  

En dat klopt ik ga voor jou door het vuur.  We knuffelen elkaar stevig.  Wauw zoveel liefde. Toch ga ik nog even dieper in op jouw reactie

Mama: wat doet mama dan allemaal voor jou. Hierop kreeg ik een hele waslijst met antwoorden.

Zoon: je maakt mijn broodjes, geeft mij drinken, neemt me altijd mee, brengt me naar school, kookt voor me wat ik lekker vind.  Ik mag naast jou slapen, ik mag tantie altijd bellen, danst met mij, koopt kleren voor mij, je maakt me altijd wakker, je brengt me naar de dokter en zo ging je nog eventjes door. 

Dit was toch wel even het moment, het moment dat jij mij voor de zoveelste keer deed beseffen dat ik het goed doe. Beseffen dat je echt dankbaar bent voor wat ik doe.  

En weet je ik doe het met zoveel liefde!!