Ik wil mijn kleintje zelfs niet naar oma brengen..

Voor mijn zwangerschap was ik gastouder aan huis bij een geweldig gezin met 3 (stuiterende) kids. Toen ik zwanger werd was ik dolblij en vertelde het aan de ouders, die ook blij waren voor mij. Uiteindelijk komt het gesprek er wel..  "Maar je wilt wel gewoon blijven werken toch na je zwangerschap?"

'Ja, natuurlijk. Dat komt helemaal goed. Ik kan hem wellicht gewoon mee nemen.."  Ja dat krijg je als je nog geen ervaring hebt, maar achteraf bedenk je je natuurlijk, waar gaat hij of zij dan slapen en met voeden hoe doe je dat? Uiteindelijk kwamen we er op uit dat mijn moeder graag zou willen oppassen. Het zou overigens maar om 2 dagen gaan.. Zo, ook weer geregeld.

Ondertussen was ik met zwangerschapsverlof gegaan, met een zwangerschapsuitkering, speciaal voor zzp'ers.

Heerlijk vond ik het ! even lekker niks doen en met mij en voor de kleine bezig zijn..  Bij het gezin was er een vervanger gevonden voor de tijd van mijn verlof.

Toen ons kleine mannetje geboren was, uiteraard helemaal smoorverliefd, lukte de borstvoeding erg goed!  Dit was echt mijn grote wens, ons kleine hummeltje zelf voeden met natuurlijke moeder melk. Ik was trots, een echte moeder voor mijn gevoel. (Overigens als je de fles geeft ben je ook een echte moeder hoor!!!)

Een aantal weken gingen voorbij en toen meneer ongeveer 7 of 8 weken was, hebben wij voorzichtig een flesje er bij geprobeerd te geven.. Nou blijkbaar al te laat want die wilde hij ECHT-NIET !

Kolven.... ja daar kan je lang en kort over praten, maar voor mij kort: Is totaal niet mijn ding, doet pijn en ik kan denk wel 3 dagen kolven voor 1 flesje. Na ongeveer 3 weken dat vol geprobeerd te houden, ben ik daar mee gestopt. De fles wilde hij toch niet dus waar zou ik dat dan voor doen.. ach, hoelang geef je nou borstvoeding? Ik had zelf wel gehoopt dat hij ooit naar de fles zou gaan dus er was wel een moment dat ik er een beetje doorheen zat. 'Straks moet ik hem met een lepeltje de flesvoeding gaan geven, omdat hij geen flesje wilt. pfff k zag het al helemaal voor me.

Er kwam natuurlijk weer een tijd aan dat ik zou gaan werken..... ik zag het totaal niet zitten. De kleine naar me moeder, tussendoor heen en weer om te voeden. (ja ze woonde 3 huizen naast het gezin waar ik oppaste, maar toch). Er waren ook schoolgaande kinderen dus moest ook af en toe weg. Wat nou als hij dan precies net wilde drinken..? Er was nog lang geen ritme te vinden, soms 2 uur en soms 3 uur.. was geen pijl op te trekken.

Kolven lukte dus niet, heb dat toen ook maar laten gaan.

De tijd kwam dichterbij dat ik weer moest beginnen met werken. Maar ik wilde niet... :( Ik wilde me mannetje nog niet weg brengen en hem hele dagen missen. Ik was er totaal nog niet aan toe. 

Gelukkig begreep de moeder van het gezin dat heel goed, bij de 3e had zij zelfs een half jaar verlof. Klonk mij echt heerlijk. Het was ook nog maar 2 weken voor de vakantie dus we hadden afgesproken dat ik daarna zou beginnen. Gelukkig.. ik kon weer ademen ! Kreeg het er soms best benauwd van, de druk van; je moet weer werken. Bah!

na de vakantie.. pfffoe daar kwam dat moment weer. Nee hoor ik kan het nog niet... ben ik bang.

Na goed nadenken heb ik toen besloten om tegen het gezin te zeggen dat ik alleen nog maar opvang bij mij thuis wilde bieden en of dat voor hun een optie was. Helaas, dat kon niet voor hun. Toen dus besloten dat ik er mee zou stoppen. Diegene die het overnam voor mij tijdens me verlof kon het verder ook overnemen voor langere tijd.

Zo wat viel er een last van mijn schouders af zeg !!!

Nu bijna 4 maanden nog eens verder, een zoon van ruim 8 maanden en gelukkig godzijdank flesvoeding ! jeeeej.. opeens ging hij het doen haha !  Maar helaas geen opvang kindjes tot nu toe.

Soms denk ik.. wat nou als ik gewoon lekker voor mijn zoontje zorg.. en dus niet meer ga werken. Financieel zouden we het kunnen redden. Zal wel krap worden, maar ik word hier zelf veel gelukkiger van dan het idee alleen al dat hij elke week 2 of 3 dagen 'weg' zou moeten naar mijn moeder of andere oma. Pfff het is zo moeilijk..

Alleen oppassen vind ik al moeilijk. Ik ben in de tussen tijd nog maar 2 middagen zonder hem geweest.. En die keren ging het heel goed, en dat weet ik ook wel. Maar het is zo moeilijk.

Gek he, voor je zwangerschap denk je er veel makkelijker over dan er na. Wat zo'n kleintje al niet met je kan doen. Heelmijnhartveroverdensmoorverliefdgemaakt !!