Gynaecoloog

Ons 2de wondertje geboren op 15-09-2020 7 dagen na de uitgerekende datum en als het aan ons gelegen had was dat misschien nog wel wat later geweest. Ondanks dat het een super fijne zwangerschap was zonder enige problemen, ze vonden met de 20 weken echo dat ze wat aan de kleine kant was maar niet schrikbarend. Dat gezegd te hebben wilde de verloskundige met 37 weken toch even het hoofdje op meten, Ik snapte niet waarom want ze lag al met haar hoofdje in de goede richting dus je kunt het al rade, het hoofdje was niet te meten. Er werd direct een afspraak gemaakt voor in het ziekenhuis want wat ze kon meten aan verontrustend omdat ze dacht dat het hoofdje te klein was, natuurlijk wij totaal in paniek. Het duurde een week voor we terecht konden in het ziekenhuis, wat ik al niet begreep want volgens de verloskundige moest het met spoed. Eenmaal bij de gynaecoloog aangekomen een super lieve vrouw die geen idee had wat we kwamen doen maar ons toch in het ziekenhuis onder controle hield omdat het bij de eerste wat met problemen terwereld is gekomen. Een vervolg afspraak gemaakt en helaas kregen we een andere gynaecoloog, zij was totaal niet wat we zochten maar ons er toch bij neergelegd en haar haar gang laten gaan qua controles. En toen kwam het zij vond dat de kleine direct gehaald moest worden, dit was met 38 weken. Hier waren wij het dus totaal niet mee eens en hebben ons bij ons voetstuk gehouden dat ze niet gehaald zou worden, alles zag er goed uit ze groeide goed, de beweging was goed en vooral de hoeveelheid vruchtwater was voldoende. De week erna moeste we weer terug voor controle en ook hier kregen we een fijne dame weliswaar een verloskundige maar een dame met verstand die al wat langer mee liep in het vak. Met de 39 weken die ik was vond zij totaal niet dat de kleine te klein was gezien onze lengtes en het gewicht van onze eerste wonder die met 3050gr terwereld kwam. Met 40 weken weer terug naar de zelfde gynaecoloog die niet in ons straatje lag maar het er nog eventjes mee moeste uitzingen en weer werd er op aangedrongen dat de kleine direct gehaald moest worden, ook hier weer gaven wij geen gehoor. We mochten naar huis maar wel met de moet om met 41 ingeleid te worden, tegen onze zin in maar ons er maar bij neergelegd dat als ze zich zelf niet zou aanbieden dat ze dan met de 41 weken gehaald zou worden en dit was ook erg tegen onze zin in maar goed je hoort het overal dat ze kindjes niet langer dan 41 weken laten zitten wegens medische redenen. Zo gezegd zo gedaan op 15-09-2020 stonde we om 7.30 in het ziekenhuis voor de inleiding, infuus erin ballonnetje erin. Rond de klok van half 1 kwamen ze kijken hoe het ging met het ballonnetje omdat hij er nog steeds in zat, Bij het verwijderen bleek dat hij zijn werk had gedaan en dat ik op 3cm zat na ongeveer een uurtje kwamen de weeën zelf opzetten en had ik geen weeenopwekkers nodig. De weeën werden heftiger en heftiger maar de ontsluiting werkte niet mee die werd niet groter. De dienstwissel is in volle gang en met de kennismaking met de nieuwe verloskundige was ik blij zij heeft me zo goed geholpen om de centimeters er door te krijgen, en met 3 keer persen werd ons meisje fay om 16.50 geboren en dit wel met 3300gram en zoveel huidvet nog op haar lichaam dat ze nog makkelijk een week langer had mogen blijven zitten zonder consequenties. Dit met in ons hoofd dat de gynaecoloog eerder had gezegd dat ze niet boven de 2800gram zou uitkomen. Om 20.00 mochten we ons meisje mee naar huis nemen en in ons hoofd met een dikke middelvinger naar iedereen die riep dat ons meisje met 37 weken gehaald moest worden. Nu is ze inmiddels bijna 6 maanden zit ruim boven haar gewicht en we laten niemand ons vertellen dat het anders moet.