Zwangerschapswens met diabetes type 1

Al op jonge leeftijd wist ik het al: 'Ik wil graag jong moeder worden.' Nou is dit natuurlijk niet vanzelfsprekend en zeker niet iets wat je zo maar even wil en doet. Het feit dat ik diabetes type 1 heb maakte het al spannend voor ik überhaupt mocht starten om zwanger te worden. Ja je leest het goed. Je krijgt groen licht van je diabetes verpleegkundige en de internist als start sein om er voor te gaan. Groen licht houd in dat je een gemiddelde suikerwaarde van onder de 7 moet hebben. De reden hiervan is dat jou kindje het goed heeft in de buik. Met te veel hoge suikers komt het helaas voor dat het kindje bijvoorbeeld een armpje mist of niet alles goed is aangegroeid. De periode dat ik ervoor wilde gaan had ik dit niet en vond het ook verdomd moeilijk om op dit punt te komen, want mijn suiker was 1 grote jojo op dat moment en ik kreeg er geen grip op.

Mij hieraan houden ho maar. De verlangen naar een klein hummeltje in je armen met de dromerige gedachten: Op wie gaat de baby lijken? Hoe zal hij of zij zijn? Het maakte mij al trots en blij om hierover na te denken. Ik slikte altijd de pil en die was op.. Hmm weer te laat met halen. Waarom niet stoppen? We zien wel of het ons gegeven is en hoelang het duurt. Geen stress, no pressure. Zo gezegd zo gedaan heb ik geen nieuwe pil gehaald. 

En of je het nou wilt of niet toch ga je dan alles bijhouden. Ik had een app gedownload en hielt mijn menstruatie, ovulatie en de eisprong nauw in de gaten. Het was dan ook elke keer weer een teleurstelling wanneer je ongesteld word. Wat doe ik niet goed? Waarom wil het niet? Is er iets mis met mij? Had ik dan toch moeten wachten op het teken van groen licht. Zoveel dingen waar je mee gaat zitten.

Gelukkig kwam er goede afleiding. Wij hebben ons eerste huis gekocht en eindelijk was het zover en kregen wij de sleutel en gingen lekker aan de klus en verhuizen. Ik merkte dat ik het langzaam maar zeker los liet en er niet meer wekelijks zo bij stil stond. Eenmaal gesetteld was de rust weer terug gekeerd. Er stond een operatie op de planning. Mijn voorste kruisband was gescheurd en ik kreeg een nieuwe. Beter nu dan dat er een klein hummeltje is, ja toch? Alles was geregeld. De operatie datum stond vast. De vrijdag voor de operatie kreeg ik nog een check bij de dokter i.v.m. mijn suiker. Ik was die dag 2 dagen over tijd. Het zal toch niet? Ik was altijd stipt elke woensdag ongesteld sinds ik gestopt ben met de pil, maar nu niet. Ach weet je wat doe voor de zekerheid wel een test voor ik naar de dokter moet. Ik was alleen en had er niks van verwacht.

Zie ik het nou goed? Ik bel Berry op en zeg kijk op je app! Wat zie jij? De foto van de test staat erin. Zijn het nou echt 2 streepjes? 'Ja zegt hij ik zie de 2e.' De adrenaline giert door mijn lijf. Gelukkig had ik al een hele verzameling testen in huis en doe snel een digitale. Berry komt ondertussen naar huis. Wat duurt wachten dan lang hè.. WAUW, JA HET STAAT ER: ZWANGER 2-3 WEKEN. Ik ben zo gelukkig. Je wilt niet weten hoe vaak ik schreeuwde. YES! Ik ben zwanger! Wat een wonder en wat een blijdschap. Dit had ik niet meer zien aankomen. Het verraste me zelfs. Zo gek. Toch maar naar de dokter gegaan met het nieuws. Wanneer ben je voor het laatst ongesteld geweest? Ergens eind augustus dat wist ik nog door de app. Hij rekende het uit en zei dan ben je rond 31 mei 2018 uitgerekend.

Je snapt het wel de operatie ging niet door en ons avontuur begon.. Word vervolgd!