Zwangerschapsdagboek - deel 3

Zwaar overtuigd dat ik was dat ik de 40 weken bij dit kindje niet zou halen heb ik deze mijlpaal toch bereikt. 40 weken. Je bent nu helemaal volmaakt en klaar. Het idee dat je er nu uitziet in mn buik zoals ik je ook straks in mijn armen mag vasthouden is echt heel erg bijzonder.

De laatste lootjes zijn het zwaarst zeggen ze. Gelukkig was ik daar met 32 weken nog niet zo mee bezig. Het ging juist weer super goed. Mn bekkeninstabiliteit had ik omarmt zoals ik toen zei. Het leek minder te zijn. Ik voelde me weer goed in me vel en was positief! Ik kon eindelijk even genieten van dit kleine wondertje in mijn buik. Ik wilde heel graag mijn babyuitzet zelf maken en nu voelde ik me goed genoeg om daar aan te beginnen. Wel in kleine stapjes. Wat ik normaal op een avond klaar heb deed ik nu een paar dagen over maar dat geeft niet. Ik was weer lekker aan het rommelen en doordat ik het uitzet zelf maakte leef je ook ergens naartoe en zie je alles steeds meer af wat mij nog meer positieve energie gaf. Ik vond het bijvoorbeeld heerlijk om dekentjes te maken en vervolgens gelijk je bedje op te maken en dan in te beelden dat je er in ligt. 

Ondertussen hadden we ook je kinderwagen gekocht en m werd je kamertje steeds meer af. Ja het komt nu echt dichtbij! Nog even en dan ben je bij ons.

Het ging echt even goed met me. Toen kwam de hittegolf even om de hoek kijken. Ik moet zeggen dat de 1e week wel ging. Maar wat duurde het lang! Ik had toen elke dag hetzelfde riedeltje om de dag door te komen. Sochtends zo lang mogelijk boven blijven want de zon schijnt dan mn woonkamer binnen. Om een uur of 1 in een ijskoud bad in de tuin liggen. Tussen 2/3 naar binnen waar het inmiddels koel is en proberen te slapen. Savonds alles even goed open zetten en buiten zitten. En snachts slapen met de ventilator aan, koelelementen over mn lijf geplakt en liggen op een verkoelingsmat voor honden. Zo ging het ongeveer elke dag. Terwijl ik normaal erg kan genieten van mooie weer vond ik dit nu echt heftig en zwaar. Sindsdien zit vooral mijn rechterhand en rechtervoet vol met vocht en dat is tot nu toe niet meer weggegaan. Maar we hebben het getrotseerd en overleefd! Ik kon wel juichen toen de storm en regen begon en we snachts weer normale temperaturen hadden alhoewel ik nog steeds zonder deken of alleen onder een laken slaap terwijl ik normaal best een koukleun ben. 

Richting mn laatste weekjes ben ik ook verrast met een babyshower van de liefste vrouwen om me heen. Ze hadden het verzorgd met heerlijke hapjes, cadeautjes en leuke spelletjes. Ook mocht ik weer model staan voor een fotograaf. Dit keer werden de fotos thuis gemaakt in lingerie. Ik vond het mega spannend maar wat ben ik blij met hoe het is geworden! 

De laatste weken zijn nu echt in zicht. Met 37 weken kon ik de wereld nog wel aan. Ik was blij met het gevoel dat je nu veilig geboren kan worden en de tijd vond ik nog vrij snel gaan. Maar dat was niet voor lang helaas. Bij 38 weken merkte ik dat binnen een paar dagen mn hele lichaam weer op zn kop stond. Ik werd dubbel zo vermoeid en de bekkeninstabiliteit werd weer erger en erger. Mn schaambeen deed 24/7 pijn. Hierdoor ging de tijd ook niet echt vooruit. Ik was op. Mijn lichaam gaf mij beetje bij beetje aan dat die er klaar mee was. Ik voelde me ook zo en hoopte dat kleine noodle snel zou komen. In deze week had ik de laatste afspraak bij de bekkenfysio. We hadden verwacht dat als de kleine zou indalen dat de pijn in mn schaambeen juist zou verminderen maar helaas heeft dit het alleen maar verergert. Ik en nog heel wat andere hadden voorspelt dat ze dit weekend zou komen zou komen (zo tegen de 39 weken aan) dus ik dacht nog even volhouden!

Het weekend was gepasseerd. Ik was 39 weken. Toch stiekem een beetje teleurgesteld dat ze nog niet was geboren. En dan niet omdat ik haar niet meer in mn buik wil, maar omdat ik zoveel pijn heb. Ik mocht vandaag naar de vk en besloot mijn klachten met haar te delen. Ze wilde me strippen! Hiervoor moet je baarmoedermond week zijn en enige ontsluiting hebben. Ik had beide! Dat was erg fijn om te horen. Kom maar op dacht ik! Na heel  wat gewroet down under kwam ze met de mededeling dat deze eigenwijs nog te hoog lag. Ze probeerde haar zelfs een beetje naar beneden te duwen maar het hielp niet. Balen! Nu moet ik weer een week wachten tot ze het weer gaat proberen. Dit verklaarde ook de pijn in mn schaambeen. Ipv dat ze zich lekker liet zakken tussen mn schaambotten lag ze er lekker tegenaan te drukken.

Deze week was zwaar. Ik kon heel weinig. Ik heb zoveel pijn. Ben ontzettend moe. Slaap voor geen meter. Mn lichaam is echt op. En dan te bedenken dat ik de hele bevalling nog moet doen.. hoe dan? Ik was super emotioneel. Huilde elke dag om het feit dat ik niet meer wilde en dacht veel aan inleiden. Het liefst wil ik dat niet. Het gaat soort van tegen mijn principes in. Buiten het feit dat ik 9/10x horror verhalen erover hoor had de gyn mij ook verteld dat het niet de beste keus is voor je kindje. Ik voelde me schuldig dat ik er al over nadacht en het moeilijk vind om de zwangerschap uit te zitten tot de kleine er zelf klaar voor is. Die woensdag besloot ik de vk te bellen om mn verhaal te doen en met de vraag of ze voor het weekend weer een poging tot strippen willen wagen. Vrijdag mocht ik langskomen.

Het was zover. Met goede hoop naar de vk. En ze kon me strippen! Ik was gelijk heel erg opgelucht. Met goede moed ging ik naar huis. Wie weet beval ik wel dit weekend. Als het strippen zou werken moest het met 24 uur wel op gang komen. Ik wilde dit zo graag! Maar ik moest ook realistisch blijven. Het hoefde natuurlijk niet te gebeuren. Het weekend was bijna voorbij en toen wist ik zeker dat het strippen dit keer niet had geholpen. Ik had wel ontzettend veel last van harde buiken en buikkramp. Vooral afgelopen nacht. Ik was vanaf 3.00 uur wakker en kon niet meer slapen van de kramp. Maar het heeft niet doorgezet.

Inmiddels ben ik dus 40 weken en vanmiddag gaat ze voor de 2ex strippen! Zal het nu wel lukken? Het is iedergeval wel goed aan het rommelen. We gaan weer duimen! Duimen jullie met me mee?