Snap
  • Zwanger
  • Gezond

Zwangerschap met HG - deel 2

Deel 2 van mijn zwangerschap met HG. Een zware weg waarin ik steeds meer ging beseffen dat ik ziek zou blijven tot de bevalling.

Maand 3 - Op naar het ziekenhuis 

De huisarts zette mij op de weegschaal, in 2 dagen tijd weer 3 kilo afgevallen.
Daar stond ik dan, 3 maanden zwanger, 11 kilo lichter en totaal van de wereld.

Huisarts ging overleggen met de gynaecoloog in het ziekenhuis.
Al na 5 minuten kwam de huisarts terug met het nieuws dat ik direct opgenomen werd in het ziekenhuis.
Thuis belde ik naar mijn man (die meteen naar huis kwam) en pakte ik spullen in.

Toen ik in het ziekenhuis bed lag werd ik angstig, ik wou naar huis en was bang voor alles wat er 
daar zou gaan gebeuren... Als eerste werd het infuus geprikt, maar omdat ik zo extreem uitgedroogd was lukte het
de verpleegkundige niet om een infuus te zetten. Toen kwam de verloskundige het proberen, helaas na 2 pogingen lukte
het haar ook niet. Ondertussen was ik aan het huilen van de pijn, die enorme naald die elke keer fout geprikt werd. Mijn armen waren ondertussen bont en blauw toen er een IC verpleegkundige bij kwam die gespecialiseerd was in infuus zetten.
Ook haar lukte het door de uitdroging niet en is het infuus in mijn elleboogplooi gezet. Hierdoor moest ik mijn arm recht houden
omdat anders bij elke beweging de naald in mijn huid prikte. Ik kreeg vocht, vitamine en zout toegediend, en toen viel ik in slaap. Toen ik wakker werd zat mijn man nog steeds langs mijn bed, wat was ik blij dat hij er was. Die dagen kreeg ik bezoek van familie, wel korte momenten want ik had mijn rust nodig. Elke dag zat mijn man van 8.00 tot 22.00 langs mijn bed, een enorme steun om bij mij te hebben. 

De gynaecoloog had een echo gemaakt, ons klein wondertje deed het prima en alles zag er goed uit.
Baby? O ja ik ben zwanger.. Doordat ik die maanden zo ziek was heb ik niet kunnen beseffen dat ik zwanger was.
Door het infuus en de intensieve begeleiding in het ziekenhuis kwam het besef eindelijk door, wij krijgen een kindje.

Toen ik met ontslag ging was ik zo enorm blij, ik kon eindelijk weer helder denken en was niet meer zo erg ziek.
De gynaecoloog had mij verteld dat de opname een manier was om mij weer op te lappen maar niet de oplossing was, dit
omdat er voor HG geen oplossing bestond. Hij vertelde mij dat mijn lichaam als het ware allergisch voor het zwangerschapshormoon was en hierdoor zo enorm heftig reageerde, maar als je zwanger bent zit dat hormoon er in tot het einde.

De eerste dagen na mijn ontslag gingen goed, ik had weer wat energie en voelde mij even zoals enkele maanden terug.
Helaas was dit van korte duur en een kleine week later lag ik weer in bed, helemaal op en ziek.

Met regelmaat bekeek ik die echo foto's, hier deed ik het voor, ik was zwanger.
Door het ziek zijn beleef je een zwangerschap anders, je bent aan het overleven, niet aan het genieten.
Maar als ik de echo foto's ging bekijken maakte mijn hart een sprongetje, voor die kleine deed ik het.

- Word vervolgd - 

8 jaar geleden

Dankjewel! Bijzonder he zo'n klein wonder;) ik ben heel benieuwd en die 13 weken houden we ons rustig wel mis je dingen zoals iets leuks doen met onze grote meid of gewoon even op de thee bij iemand dat is helaas niet realistisch

8 jaar geleden

Ik hoop dat de laatste 13 weken beter mogen gaan verlopen! Ik ben drie maanden terug bevallen en schrijf dit nu met naast mij onze mooie dochter Fleur. De weg is zwaar maar het `resultaat` is fantastisch mooi :) Alleen op die momenten dat je het enorm zwaar hebt dan is het soms moeilijk om weer door te vechten.. Succes! Liefs. Maya

8 jaar geleden

Helaas herken ik het erg goed;) ik had niet hg maar een bacterie en volledig uitgedroogd. 11 dagen zkh gelegen en nu zo ontzettend moe en weinig energie;) nog 13 weken te gaan hahaha