Zwangerschap hypertensie

De 2de zwangerschap verliep eigenlijk zoals bij de eerste ook verliep met weinig klachten. Het enige wat ik bij deze zwangerschap anders had dan bij Denley was dat ik erg veel maagzuur en krampen had. Dit had ik vrij vroeg in de zwangerschap al, waar bij Denley het later begon. Ik werkte nog volledig en in oktober 2020 had een cliënt corona en moest de volgende dag alle cliënten getest worden. Dit ging niet gemakkelijk en heb dan ook een flinke trap in mijn buik gekregen. Op dat moment was ik rond de 12 weken zwanger, waar ik bij Denley niet snel de verloskundige belde heb ik dat nu wel gedaan. Ik had een trap in mijn buik gekregen van een volwassen vrouw, zij wilde gewoon duidelijk maken dat ze die coronatest niet wilde hebben en dat we eigenlijk weg moesten gaan. De test is ook niet helemaal gelukt bij haar. Maar ik had toch de verloskundige gebeld om te vragen hoe en wat. Gelukkig kon het niet veel kwaad omdat de baarmoeder nog niet zo hoog zat en er toch voldoende bescherming is van het vruchtwater. Ik was gerust gesteld. Ik heb later in de zwangerschap nog een keer een trap gekregen in mijn buik. Inmiddels hadden 5 cliënten corona en later bleek dat mijn man ook corona had gekregen dus ik moest 10 dagen thuis blijven. Ik zelf had gelukkig geen corona. 

Ik heb deze zwangerschap zoveel maagzuur gehad dat ik amper maar 2-3 uurtjes per nacht sliep, had ik geen maagzuur dan had ik wel krampen in mijn been/voet/kuit/zijkant van mijn been. En soms deden die krampen zo'n zeer dat ik echt naast het bed stond te huilen omdat ik niet meer wist wat ik moest doen. Zelfs met gebruik van magnesium hielp het niet verbeteren. 

Tijdens de controle bij de verloskundige rond 33 weken merkte de verloskundige weer dat mijn bloeddruk weer omhoog ging, ze wilde mij daarom volgende week weer terug zien om nogmaals de bloeddruk te meten. De week erop kwam ik weer en ja hoor weer te hoog. Deze verloskundige wilde mij doorsturen naar het ziekenhuis voor een ctg. Om 18:30 uur naar het ziekenhuis, daar op de triage op bed gaan liggen, banden om mijn buik en weer bloeddruk gemeten elke 10 minuten, urine in geleverd en er kwam iemand bloedprikken. In mijn urine zaten eiwitten dus de kans was dat ik moest blijven aanwezig. Uit het bloedonderzoek kwam naar voren dat er maar minimale hoeveelheid eiwitten er in zaten dus mocht ik naar huis. 2dagen later werd ik niet lekker, misselijk, hoofdpijn, af en toe sterretjes zien dus heb ik het ziekenhuis gebeld want ik mocht laagdrempelig bellen, en voor iemand die liever helemaal niet belt was dit een hele stap om te bellen. Ik mocht komen, weer hetzelfde verhaal en weer kwam er niks uit, maar ik voel mij toch echt niet lekker? De conclusie van de verloskundige die avond in het ziekenhuis was dat ik misschien wel geschrokken was voor de hoge bloeddruk? Dus was het stress gerelateerde klachten. Serieus zegt ze dit nou echt?? Een week ervoor had ik ook al een hoge bloeddruk? En het niet lekker voelen dan is dat ook geregaleerd aan stress?? Voelde mij niet heel serieus genomen maar goed ik dacht hun zouden het wel weten. Inmiddels hadden ze wel besloten mij in het ziekenhuis over te nemen. Ik kreeg dus gelijk een afspraak voor bij de polikliniek. 

De afspraak bij de polikliniek verliep goed, wederom daar een hoge bloeddruk dus weer naar de afdeling voor een ctg en bloedprikken en urine inleveren. Wel op de polikliniek erover gehad om eerder in te leiden omdat ik steeds meer vermoeider werd door het weinig slapen. Dit zouden we met de gynaecoloog over hebben die bepaald het. Helemaal prima er werd gelijk een afspraak gemaakt. 18-03-2021. Maar eenmaal op de afdeling weer aan de ctg en bloeddruk gemeten, en de bloeddruk was goed iets wat op de afdeling altijd goed was. Ik raakte er zo geïrriteerd door. Elke keer daar is die goed maar thuis, op de poli of bij de verloskundige praktijk niet. Maar goed ze konden niks doen. Dus ik mocht weer naar huis. Een week later terug op de polikliniek voor controle en alles was gelukkig een keer goed, behalve dat ik alleen de ochtend de kleine man licht had gevoeld verder niet. Maar op de echo zag ze hem bewegen dus het was goed. Opgelucht naar huis, thuis lekker eten gekookt en na het eten op de bank had ik ineens een hele klodder bloed in mijn mond, ik ben naar boven gegaan en moest daar nog overgeven ook allemaal bloed. Dus de huisartsenpost gebeld. Ik kon gelukkig gelijk komen, het schijnt vaker voor de te komen zei de huisarts maar hij had ondertussen ook mijn bloeddruk gemeten en die was te hoog dus hij de afdeling gebeld en die zeiden dat het voor hun niet te hoog is, maar als ik mij toch wilde laten zien dan moest ik dat zeggen en dan kon ik wel komen. Ja daaggg je gaat het niet bij mij neerleggen. De huisarts belt niet ik he. Hallo.. Ik ben niet naar de afdeling gegaan en ben naar huis gegaan, eenmaal thuis aangekomen heb ik de verloskundige praktijk gebeld of ik niet terug kon komen bij hun, of dat hun een ander ziekenhuis voor mij regelen. Ik voelde mij totaal niet serieus genomen. ik was ook echt boos en verdrietig te gelijk. Ook omdat ik die dag de baby niet veel had gevoeld alleen de ochtend eigenlijk en op de echo had ik hem zien bewegen. Dit ook allemaal aan de verloskundige verteld, zij vond echt dat er naar gekeken moest worden, en ze vroeg aan mij bel jij of wil je dat ik bel? Ik zei tegen haar ik wil wel bellen hoor maar dat wordt niet vandaag want ik ga daar niet meer heen. De verloskundige zei tegen mij, oh nee dan kan ik beter zelf bellen, dit heeft ze ook gedaan en kon gelijk terecht, en werd gelukkig geholpen door een zuster die ook bij Denley mij vaak hielp en mij wel een beetje kende. Uiteindelijk had ik bij haar ook een hoge bloeddruk hoe blij ik toen was, dat was niet te beschrijven, en nee ik was niet blij met de hoge bloeddruk zelf maar dat het daar ook een keer was. De zuster ging ook vertellen aan de verloskundige dat ik eigenlijk nooit bel en dat ze mij echt serieus moeten nemen. Uiteindelijk werd er ook inwendig onderzoek gedaan en bleek dat ik al 2-3 cm ontsluiting had. 

Uiteindelijk hebben ze mij vrij serieus genomen als ik belde, want soms als ik belde wilde ik eigenlijk alleen maar even advies te hebben, want ik was immers bij hun onder controle en niet meer bij de verloskundige praktijk. Na 2 weken bleek ik ipv 2-3cm ontsluiting al 4 cm te hebben.  In mijn volgende blog schrijf ik de dag van de bevalling op voor jullie.