Alweer ruim 3,5 jaar woon ik in Turkije. Blijven plakken aan mijn vakantieliefde, een beetje het Grenzeloos verliefd idee. We wisten al gauw dat we graag kindjes wilden krijgen samen, als het ons gegund was. Mijn man wou het liefst gelijk na ons huwelijk in 2009 al een gezinnetje stichten, maar ik had nog tijd nodig. Een nieuw land, een vreemde taal, andere cultuur en gewoontes, om nog maar niet te spreken over ziekenhuizen waar alles anders gaat en je familie niet in de buurt. Nee, ik moest en zou toch nog even wennen eerst. We waren nog jong, toen 21 en 23, dus hadden nog een hele toekomst voor ons!

Inmiddels augustus 2011, sprak ik een behoorlijk mondje Turks dankzij mijn man. We hebben een leuk appartementje gekocht met genoeg kamers. Ik heb een stel leuke gezellige Nederlandse vriendinnen en ook een paar Turkse. Een van mijn liefste vriendinnen is me inmiddels voorgegaan is op dat moment zwanger. Ook al bleef ik het eng en spannend vinden, de pil werd weggedaan!

Zoals vele wel weten is het in Turkije aan de zuidkust in de zomer érg heet. Temperaturen tot wel 50 graden worden bereikt. Ik kan al niet goed tegen de warmte, dus ik wilde proberen om zo zwanger te raken, dat ik niet in de hoogzomer met een enorme toeter zou moeten lopen. Uiteraard als het anders zou lopen zou ik net zo gelukkig zijn, het blijft een prachtig geschenk!

En toen was het zover! Op 20 juni stond ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen! Wat een geschenk, wat een geluk! Mijn vriendin was inmiddels al bevallen en heeft alles als heel positief ervaren, wat mij weer minder onzeker maakte. Ik ging naar dezelfde gynaecoloog en dat klikte gelijk goed. In Turkije heb je elke maand een controle met echo. Zo bijzonder! Elke maand even naar binnen kijken naar het kleine kindje in je buik! Wat dat betreft een groot voordeel tegenover Nederland, waar je veel minder echo's krijgt. Alle controles verliepen heel prettig, mijn Turks was goed genoeg om te communiceren met mijn gynaecoloog (al sprak hij ook Engels, maar dit was niet nodig) en in het ziekenhuis verliep alles goed. 

Met zoiets spannends als een zwangerschap verlang je toch al gauw naar datgene wat je bekend is, wat je van huis uit kent. Maar de spanning en de zenuwen waren achteraf onnodig. Ik heb met volle teugen van mijn zwangerschap en de controles mét echo's kunnen genieten!