Zes maanden zwanger van de tweede

Terwijl ik dit schrijf, ben ik zes maanden zwanger van onze tweede. Mijn laatste blog is alweer een halfjaar geleden, ik schreef hem net voordat ik zwanger werd. Wij waren toen al bezig met onze wens voor een tweede kindje, en ik wist toen nog niet dat het heel snel zou gaan. Eigenlijk wist ik al tijdens mijn eerste zwangerschap dat er nog een tweede zou komen, mocht het allemaal lukken uiteraard. Meteen na mijn bevalling riep ik dat ik het zo weer zou doen, dus daar lag het ook niet aan haha. 

Voordat het echte gevoel er kwam, waren we een jaar verder. Onze dochter is een pittige dame en was een slechte slaper, zoals je in mijn vorige blogs hebt kunnen lezen. Dat maakte voor ons de keuze om actief aan een tweede te beginnen niet per se lastiger, maar wel dat het even duurde dat we er ook echt aan toe waren. 

Onze dochter was 15 maanden, en wij waren een dagje naar Texel. Die dag begon mijn man erover, of nu niet het goede moment was. Uiteraard hadden we de laatste maanden vaker gesprekken over het krijgen van een tweede, maar het voelde toen echt alsof we beide JA zeiden en het kindje welkom was. Mij leek het altijd mooi om er ongeveer twee jaar tussen te hebben. Het leek ons daarom fijn om weer een kindje in het voorjaar te mogen krijgen, dus we wisten een beetje hoe we het zouden willen plannen. Natuurlijk heb je weinig te plannen bij het krijgen van een kind, maar voor ons voelde het afgelopen augustus als het juiste moment om er weer voor te gaan. Die week zou ik ook ovuleren, dus het zou wat geweest zijn dat het meteen raak was. Daar gingen we niet vanuit, en dat was ook niet het geval. Maar een maand later al, bleek ik wel zwanger te zijn. Wauw, hier hadden wij zo op gehoopt, maar zeker niet gedacht dat het zo snel zou lukken. Bij de eerste duurde het wat langer, ik gaf nog borstvoeding en had een langere cyclus waardoor mijn precieze eisprong berekenen lastiger was. We hebben dus heel veel geluk gehad, en waren meteen erg blij en dankbaar dat het mocht lukken.

Wat ook heel fijn was, dat onze dochter ineens het doorslapen ontdekte. Ik was al langzaam de nachtvoedingen aan het afbouwen als ze ‘s nachts wakker werd. En we lieten haar wennen aan het slapen in haar ledikant overdag. Toen dat goed ging, lieten we haar ‘s nachts ook in haar ledikant slapen, die nog wel naast ons bed stond. Dat ging natuurlijk wel gepaard met wat traantjes, maar ik voelde dat we er beide klaar voor waren (of allerdrie, als je mijn man meerekent 😉). Tegelijkertijd bleek ik zwanger, alsof het zo had moeten zijn, en ze ging nachten doorslapen. Sinds januari slaapt ze zelfs op haar eigen kamer, dat had ik mij een jaar geleden echt niet kunnen voorstellen! 🤭

Ik voedde haar nog ‘s avonds voor het slapen op de bank, en dan lieten we haar zelf in slaap vallen in haar ledikant bij ons op de slaapkamer. ‘s Ochtends als ze wakker werd kreeg ze bij mij in bed ook nog borstvoeding. Toen ik rond de 10 weken zwanger was, merkte ik dat de toeschietreflex steeds later kwam, en dat er weinig melk uit kwam. Ze vond het drinken nog steeds fijn, maar na een week stopte de productie eigenlijk volledig. Het was op, vertelde ik haar. Daar was ze het de eerste dagen zeker niet mee eens, ze vroeg geregeld om te drinken. Maar na een weekje accepteerde ze het, en het was goed zo. Ik had de hele zwangerschap nog wel door gewild, maar het is oké dat het zo gelopen is. Ze was op dat moment 18 maanden, dus ik ben heel dankbaar dat ik haar nog zo lang heb kunnen voeden. En over een paar maandjes mag ik het hele avontuur weer opnieuw gaan beleven. 🤱🏻

Deze tweede zwangerschap verschilt aan de ene kant weinig van de eerste, maar toch voelt het wel heel anders. Doordat ik het al eens heb meegemaakt, sta ik er anders in. In het begin maakte dat ook wel onzeker, juist doordat je weet wat er nog mis kan gaan. Na de eerste vroege echo en het zien van een kloppend hartje, stelde dat gerust. Plus het feit dat ik mij heel erg zwanger voelde vanaf de zesde week. De misselijkheid bleef helaas tot week 20, dat maakte mijn deelname aan Moeders voor moeders wel extra uitdagend haha. Iedere keer mijn adem inhouden, wanneer ik de kan vol goot. 😂 Vooral qua vermoeidheid en misselijkheid gedurende de hele dag, maakte het deze keer pittiger dan bij de eerste. Juist ook door de aanwezigheid van die eerste haha. Maar gelukkig doet onze dreumes nog middagdutjes, en zo heb ik de luxe om voor mezelf een rustmomentje in te bouwen. Verder vind ik het heel fijn dat ik al fulltime thuis ben sinds mijn eerste zwangerschap, en mij volledig op mijn gezin kan richten. De hele Corona toestand heeft voor ons als gezin weinig veranderd, want mijn man gaat nog gewoon naar zijn werk. En ik was sowieso al veel thuis met onze dochter. Ik vind het ook niet vervelend om zwanger te zijn in een lockdown, dat huiselijke past mij wel, en ik heb al niet zo’n drang om er “uit te moeten”. Het enige wat ik nu mis, is het zwembad. Die wekelijkse zwemsessies waren mijn me-time. 🙈 Maarja er zijn ergere dingen, ik ben vooral blij dat we allemaal gezond zijn en het goed gaat met de baby. 💚

Ik heb erg veel zin in de komst van de tweede, zelfs de bevalling kijk ik naar uit. Het bevalbad is al gehuurd, dus hopelijk wordt mijn thuisbevalling in bad deze keer werkelijkheid. De babykamer is nog niet klaar, want ook deze zwangerschap zijn wij aan het verbouwen. Mijn nesteldrang mag nog even wachten, en de baby mag nog een paar maandjes verder groeien in mijn buik. Ik kijk uit naar de ontmoeting met ons tweede kindje en geniet nog een maand of drie van het kunnen doorslapen. 😉🍀