Week 39 controle...

De laatste dingen worden geregeld voor de geplande keizersnee.

Zo ook nog een laatste controle. Die is op woensdagmiddag. Ik zet het in mijn tel zodat ik het niet kan vergeten, Femke is naar het kinderdagverblijf dus dat geeft mij alle tijd. Top gepland al zeg ik het zelf.

Hey mijn moeder appt, ze trakteert mij op een lunch. Toen ik zwanger was van Femke deden we dit ook, dus het was een mooie traditie.

Ja super leuk mam, app ik terug. Maar ik moet wel op tijd terug zijn want ik moet naar het ziekenhuis voor controle.

Natuurlijk geen probleem en besluiten op tijd te gaan zodat we ook op tijd klaar zijn.

Heerlijk zitten we op het terras en genieten van al het lekkers.

We kletsen 100 uit over de baby. Daarna besluiten we nog even langs de speelgoedwinkel te gaan. Mam zoekt nog een cadeautje voor de kleine boy 💙

Daarna lopen we nog langs een super leuke babywinkel. Ook daar kruipen we naar binnen want ik heb nog geen geboortepakje.

Zo moeilijk en dan die maten…poeh wat moet je kiezen 🤔 maat 50 of toch maar 56.

Hij heeft lange benen hoor ik de echoscopiste nog zeggen. Maar eigenwijs als ik ben, ga ik toch voor maatje 50. Het moet wel knap zitten op de foto! Niet dat die boy half verzuipt in zijn pakje, dat kan ik hem toch niet aan doen. “Lekker op de groei gekocht” neeee 50 wordt het.

Enig pakje geworden die kan ik ook van mijn lijstje halen. Ook zo heerlijk op tijd hè, not…maar we hebben hem!

Tussendoor wordt ik nog gebeld door het opnameplein, wat vragen ter voorbereiding op de keizersnee.

We besluiten maar terug te gaan. Ik vraag mam of ze nog een kopje thee wil doen bij mij, waarop zei zegt.

“Nee hoor ik ga naar huis, het is al 3 uur dus het is wordt wel eens wat. “

Waarop ik begin te bulderen: “ OOOHNEE!!!! De controle in het ziekenhuis!!!!!!!”

“Ooooh wat erg!!!!! Helemaal vergeten, dit arme kind!!! Ik vergeet alles!!”

“Oooh ik heb er ook helemaal niet aangedacht!!! Wat schandalig!” Bulderd ook mijn moeder mee.

Ik breng je er nu heen! Het kan nog, als we nu door rijden. Ik laat je niet alleen gaan, straks door het haasten gebeurd er wat. Nou dat vergeef ik mijzelf nooit! En ze draait de snelweg op!

Halverwege blijven we lachen! Ik die meerdere keren het ziekenhuis aan de tel heb, keuvel de keuvel en zo de tijd vergeten 🤦🏻‍♀️ hoe bedoel je zwangerschapsdementie.

5 minuten voor tijd komen veilig en wel aan bij het ziekenhuis. Yes gelukt! Dit was de beste keuze.

Nou komt ie hoor…dik een uur uitloop….hoe is het mogelijk lachen we weer!

We worden verwezen naar een andere arts zodat zij de controle kan doen, dan zijn we eerder aan de beurt.

Ik vind het prima!

Alle checks gaan we door en ik vertel haar over mijn waterverlies. Het kan vruchtwater zijn of toch wat urine (gadverdamme) al denkt ze eerder wat vruchtwater (dat klinkt beter).

Wat het ook was zolang er geen weeën doorzetten hoeven we niks te doen.

De boy is inmiddels volledig ingedaald en ligt vast in het bekken. Dat verklaard mijn ganzenpas.

Mijn bloeddruk is wat aan de hoge kant en in combinatie met mijn dikke voeten (dik vind je dit dik? Had je vorige week moeten zien) wil ze mij toch even verder onderzoeken of er geen begin is van zwangerschapsvergiftiging. Oei ik schrik toch even, dat is niet goed. Ik denk de warmte hoor! Toch moet even wat urine afnemen, heel handig want ik heb natuurlijk weer net geplast.

Heeft u een potje? Nou dit doen we middels een katheter is haar antwoord. Zo krijgen we schone urine.

Dat meen je niet….ik hoor mijzelf vanmiddag nog zeggen tegen het opnameplein. “Oooh wat fijn dat de katheter NA de ruggenprik wordt gedaan. Dat lijkt mij zo vreselijk, kom ik weer goed weg!”

Niet dussss, het was ook weer de goden verzoeken. Wanneer houd ik mijn klep toch een keer.

Naja wat moet dat moet, het zweet gutst alweer alle kanten op of zal het angstzweet zijn?

De katheter viel alles mee, nouja je wilt geen abonnement op maar ik moet zeggen het klinkt vreselijker dan het is.

Rondje bloedprikken erbij en ik mag dan eindelijk met moeders het ziekenhuis verlaten.

Later wordt ik gebeld. Alles helemaal goed! ✅

Tjonge dit was het dagje wel. Thuis gekomen vertel ik alles aan Joop, die herkenbaar begint te lachen.

Jaja met mij is het nooit saai.

Ik taai hem af want ik ben kapot, wat een dag. Vol leuks, sensatie en gelukkig een goed bericht.

Op naar dromenland want dat is veel beter te doen nu zonder die hitte.

Poeh wat een dag, trusten!