7 jaar geleden
Wat als je zwangerschap niet verloopt zoals je hoopte
Soms verloopt een zwangerschap niet zoals je had gehoopt of zelfs verwacht. Dit doet heel veel met je, hier deel ik mijn verhaal
Voor je zwanger wordt heb je allerlei beelden van hoe zwanger zijn zal zijn. Ik ben een nuchtere meid die vanuit eigen interesse al heel veel wist van zwangerschappen en de ontwikkeling van een baby. Vanaf dat ik een klein meisje ben wilde ik alles weten, op 8 jarige leeftijd kreeg ik van mijn grote neef een boek, van zijn opleiding tot ambulancemedewerker, waar alles in stond over zwangerschap en de ontwikkeling en de bevalling. Dit las ik dagelijks. Dus toen ik zwanger was dacht ik wel dat ik wist wat me te wachten stond.
Helaas was dit niet het geval. Vanaf dag 1 heb ik zorgen gehad en een naar voorgevoel dat het moeizaam zou gaan en zelfs gelopen met de angst dat ons lieve kindje er nooit zou komen. Ik weet veel zwangeren deze bezorgdheid voelen, maar bij mij was het meer dan alleen een gevoel. Elke paar weken was er wel iets waar ik me terecht zorgen om maakte. Als dit dan weer met een sisser afliep was ik zo blij en ging ik weer vertrouwen hebben tot de volgende zorg.
Dit begon al met testen, toen ik tegen alle verwachting in opeens positief testte, bedacht ik me dat ik En geen waterpokken had gehad En de weken ervoor waterpokken waren uitgebroken op mijn werk. Na een telefoontje met de huisarts (manlief wist nog niet eens dat ik zwanger was) moest ik voor ik het hem had kunnen vertellen al naar het ziekenhuis om mijn antistoffen te laten testen. Daarna volgde nog het ontdekken van een Auto immuunziekte (pas na het eerste trimester ontdekt) die zonder medicatie zeer gevaarlijk kon zijn voor de baby en haar ontwikkeling, een dubbele bacteriële infectie, veel stress en bijkomend bloedverlies doordat mijn vader heel slecht lag in het ziekenhuis, vroegtijdige harde buiken waardoor ik eerder moest stoppen met werken en niets meer in huis mocht doen, een groeiachterstand en beginnende zwangerschapsvergiftiging.
Ik ga nog niet op al die dingen in, misschien komt dat nog, maar deze blog is meer bedoelt om te laten zien dat je allerlei gevoelens kunt hebben tijdens een zwangerschap en dat die niet altijd rooskleurig hoeven te zijn. Ik werd namelijk met elke zorg door iedereen, behalve mijn man, er op gewezen dat het uiteindelijk goed ging met de baby dus dat ik me niet druk hoefde te maken. En dat ik moest genieten. Ik kan oprecht zeggen dat ik genoten heb en het een fantastisch gevoel vond om zwanger te zijn en mijn gelukkig aanwezige meisje te voelen. Maar daarnaast werd ik verlamd door zorgen, angsten en zijn er onwijs veel tranen gevloeid. Wilde ik zwanger zijn, maar kon ik niet wachten om haar goed en wel, en voornamelijk gezond in mijn armen te houden. Mijn man en ik hebben letterlijk afgeteld tot ze er was. Ik heb me hier schuldig om gevoeld, vond dat ik niet genoeg genoot zoals mijn omgeving zei en vond dat ik daarmee mijn dochter, mezelf en mijn man tekort had gedaan.
Inmiddels voel ik me goed bij mijn zwangerschap, het is door omstandigheden gelopen zoals het ging, maar heb ik echt genoten en hoop ik dat het wellicht ooit nog een keer mag gebeuren. Maar schuldig voel ik me niet meer, ik heb de stille hoop dat als er nog een zwangerschap komt, ik dan wel op een roze wolk mag zitten. Maar weet nu ook dat dit vaak niet zo is en dat dit ook mag.
Het is jammer dat ik de roze wolk die velen beschrijven niet zo heb mogen ervaren, maar het allerbelangrijkste is nog altijd dat ik een gezond meisje heb mogen krijgen, waar ik nu optimaal van geniet! En wat iedereen ook zegt, daar gaat het uiteindelijk om :)