Was het gepland?

Was het gepland?

Dat is één van de vele vragen die ik deze zwangerschap heb gekregen. 

Ik vind dit zo'n ongelofelijk brutale vraag! Ja, bij ons was het gepland. maar stel je nou eens voor van niet? Lekker belangrijk denk ik bij mezelf.. gepland of niet gepland! 

Ik denk dat vele niet beseffen hoe deze vraag verkeerd kan overkomen. 

De eerste verloskundigenpraktijk waarbij ik mij had aangemeld, stelde mij deze vraag ook. Ik dacht dat het gewoon één van de vele vragen was die bij de intake hoorde.. Het was immers voor mij ook de allereerste keer; hoe moest ik nou weten dat dit een rare vraag was...

Later in het gesprek kwamen er nog meer opmerkingen: ' oh nog zo jong!' & ' je had wel mijn dochter kunnen zijn, die is net zo oud daar moet ik nog niet aan denken'. Ik was zo verbaasd door deze uitspraken en zonder dat ik het door had begon ik de keuze die ik en mijn partner bewust hadden gemaakt te verdedigen.... We hebben allebei een baan, een huis, een stabiele relatie etc....

Na dit besproken te hebben met mijn schoonmoeder ben ik daar weggegaan en heb ik me aangesloten bij een andere verloskundigenpraktijk. Toevallig was mijn verloskundige ook op haar 21e voor het eerst moeder geworden, dus die wist exact hoe en wat.

Afgelopen zaterdag was mijn beste vriendin 20 jaar geworden en ze gaf een feestje. Ik wou er dolgraag heen, maar wou ook dat mijn partner mee ging. Even een avondje weg met zijn tweetjes. Met een brok in mijn keel brachten wij Lorenzo naar mijn schoonouders, waar hij het ongelofelijk goed heeft gedaan! Wij maakten ons klaar thuis en gingen helemaal happy naar het feestje. 

Het was fijn, het idee om gewoon even Robin te zijn en niet alleen maar mama...

Aangekomen op het feestje kregen wij natuurlijk veel vragen: 'Hoe is het nou om mama te zijn?' & 'Vallen de nachten je zwaar?'. Allemaal hele onschuldige vragen uit pure interesse.

Er liep ook een ander stelletje rond, ik kende ze persoonlijk niet. "Oh, jij bent toch die vriendin met dat kind?" kreeg ik te horen waarop ik antwoordde: "ja dat klopt, is daar wat mis mee?" "Nee hoor, ik was alleen geïnteresseerd", zei die jongen.. Naja prima dat kan dacht ik!

Naarmate de avond vorderde, werd die jongen erg dronken en kwam hij naar mij toe met de vraag: "Was het wel gepland of was het stiekem een ongelukje?". 

Pardon...??!!! Hoe durf je deze vraag te stellen....

Ik was boos, verdrietig en ik snapte niet waar hij het lef vandaan haalde dit maar te vragen.. Ik ben bij hem weggelopen en heb het naast mij neergelegd.

Ik hoop dat het eens zal stoppen. Dat de maatschappij het afkeurt als je jong moeder wordt. En dat je niet meer vragen krijgt als: Kan je er wel voor zorgen? Ben je financieel wel stabiel? Ben je nog samen met de papa van het kindje?

Maar aan de andere kant, word je 'later' moeder, dan is het vaak ook niet goed! O wat zielig voor het kind, dan ben je als hij/zij volwassen is al zo oud! Jij moest zeker eerst carrière maken? Kon je geen vent aan de haak slaan..?

Ik ben er klaar mee mijzelf te blijven verdedigen over de bewuste keuze die wij hebben gemaakt. 

Ik ben mama van een ongelofelijk lief zoontje.

Ik ben de vriendin van een ontzettend hardwerkende, lieve man

Ook ben ik 'vriendin' en heb ik ontzettend veel lieve vriendinnen.

Ik ben ik en ben je het daar niet mee eens? Hey, dat is dan jouw probleem :) 

Lijkt het jou nou leuk om ons dagelijks te volgen?! Volg ons dan op Instagram. @r.kdv

-xxxx-

Robin Kaylee