Want wat de verloskundige ons toen vertelde...

De tranen stroomden over mijn wangen en ik hoorde mijn vriend snikken. Want wat de verloskundige ons toen vertelde... ze zag een hartje knipperen en al goed en vrij krachtig ook ! Vol verbazing staarde ik naar het scherm. De verloskundige kon het ook niet laten nog te benadrukken dat wij van geluk mochten spreken dat dit wondertje in mijn buik zat en dat zonder hulp van medicatie etc. Maar we zijn er nog lang niet. Al was ik wel direct helemaal in de wolken. We maakten direct een nieuwe afspraak; op 9 januari. Ja best snel inderdaad, maar er was ook veel te bespreken. Dit was mijn 2e en laatste afspraak bij de verloskundige. Hierna werd ik direct overgedragen naar de gynaecoloog. 

Wat een verschil is dat... waar ik echt 2 onwijs fijne echo’s en gesprekken heb gehad bij de verloskundige zo koud en kill was mijn gynaecoloog. Wat een akelige vrouw en zo stond ze ook bekend in het ziekenhuis. Heel bijzonder dat je collega’s zo over je spreken! Maar goed die akelige vrouw was dus nu mijn gynaecoloog. Het eerste gesprek was enorm zakelijk, ik was uiteraard niet voor niks naar de gynaecoloog doorverwezen. We bespraken mijn voorgeschiedenis; op mijn 17e heb ik een longembolie gehad tgv anticonceptie (de pil) en om mijn 21e heb ik een lichte tia gehad. Redenen genoeg dus om direct met bloedverdunners in de vorm van injecties te starten. (Fraxiparine) tot 6 weken na de bevalling was de afspraak... pfoe. Maar goed alles voor ons kleintje.

Dit was echter het begin van mijn horror in het ziekenhuis...