Waarom word jij niet zwanger?

Dan probeer je het toch gewoon bij de ander. Er wordt mij dan ook vaak de vraag gesteld: waarom word jij dan niet zwanger?

Over zwanger zijn heeft iedereen verschillende gevoelens. De één vindt het geweldig, de ander kan niet wachten tot het voorbij is. Ook onder de mannen zijn de meningen hierover verdeeld. De ene man vindt een zwangere vrouw aantrekkelijk, de ander weet niet wat hij ermee aan moet. Uiteindelijk doorstaat iedereen het voor maar één doel: een kindje!

Omdat we inmiddels een langere weg dan gemiddeld bewandelen en Francoise nu voor de tweede keer een operatie moet ondergaan, vragen mensen mij regelmatig of ik niet zwanger wil worden. Het liefst schreeuw ik ‘Nee!’ maar ik besef me maar al te goed dat, dat niet eerlijk is. Mijn gevoel over zwanger zijn zit nou eenmaal anders in elkaar dan bij Francoise.

Francoise ziet het helemaal voor zich. Een mooie rond buik, de bewegingen van onze baby voelen en het eerste moment dat de kleine op haar borst ligt. Dat ze tijdens de zwangerschap kans heeft op dikke enkels en een paar kilo’s meer, dat neemt ze maar voor lief. Ook de bevalling weet ze te romantiseren. Ze is angstig voor alles wat met een ziekenhuis te maken heeft, maar een tweede operatie, een bevalling, bring it on! Haar moeder gevoelens zijn nu al zo sterk, dat ze haar eigen angsten ervoor overwint.

Ik zie het ook helemaal voor me, maar dan in de rol van partner. Zorgen voor mijn mooie zwangere vrouw, mijn handen op haar buik leggen om de bewegingen van onze baby te voelen en de eerste keer onze kleine vasthouden. Ook tijdens de bevalling mijn vrouw steunen en helpen voor zover dat kan. Ze heeft ten slotte negen maanden alles gelaten om onze kleine gezond op de wereld te zetten, daar mag ik best mijn liefde en steun voor tonen. Ik romantiseer de rol als partner tijdens de zwangerschap, bevalling en nazorg. Zorgen voor mijn gezin zoals het hoort, dat is wat ik wil.

Maar waarom wil ik dan niet zwanger worden? Françoise is mijn partner, soulmate, vriendin, verloofde en (bijna) vrouw. We kunnen lachen, vechten en huilen met elkaar. Waar ik zes jaar lang in het geheim verliefd op haar was, mag ik haar binnenkort mijn vrouw gaan noemen. Ze accepteert iedereen zoals diegene is en steunt mij in alles wat ik wil en doe. Een sterke vrouw met een geweldig karakter. Daarnaast is ze ontzettend knap. Ze heeft mooie bruine krullen en ovale donkerbruine ogen. Ik vind haar oprecht een hele mooie vrouw en dat besef ik elke dag weer als ik naar haar kijk. Ik wil een kindje van deze geweldige vrouw! Ik wil een kleine Françoise in mannelijke of vrouwelijk vorm. Een kindje van Françoise is voor mij een mooier geschenk dan een kindje van mezelf.

Dat Françoise voor mij zo’n geweldige partner is en dat zij wel de behoefte heeft om zwanger te zijn, maakt het voor mij makkelijker om dat niet te willen. Ik hoef niet per se een bolle buik en grotere borsten, liever niet zelfs. Ik word al depressief bij de gedachte dat mijn lichaam veranderd. Daarnaast kijk ik zo uit naar mijn rol als partner, dat het voor mij heel onnatuurlijk voelt om zelf zwanger te zijn. En wat betekent dat dan voor Françoise? Zij heeft de moeder gevoelens en wilt onwijs graag ons kindje dragen, wat gebeurt er met haar als ik ineens het kindje draag?

Al deze twijfels geeft duidelijk aan hoe wij hier tegenover staan. Al onze beslissingen zijn voor 99% gebaseerd op ons gevoel. Als Françoise zwanger is, springen we allebei een gat in de lucht en wij zijn ervan overtuigd dat het ons gaat lukken. Op een dag hebben wij ons gezinnetje met een mini-Françoise of Francois.