Waar het allemaal begon voor ons ❤️

7 maart 2020

Ik was al een paar weken overtijd, maar de testen waren negatief. Weeral negatief.

Direct na de trouw (juli 2019) waren we gestopt met de pil, maar elke maand opnieuw kwam de teleurstelling. Zou het wel lukken? Er werd bij de gynaecoloog al gesproken om in juni testen te laten doen. Ik heb namelijk de ziekte van hashimoto (schildklier) en hierdoor minder kans om zwanger te worden en te blijven.

Na 2 weken overtijd te zijn is mijn man toch nog om een aantal tests gereden. Want ik viel plots in slaap in de zetel, had 's nachts constant honger, was futloos en misselijk.

Ik zei nog tegen hem "deze zal ook weer negatief zijn hoor", terwijl ik de test op de lavabo plaatste en de timer opzette. De timer ging af en met lichte tegenzin ging ik naar de badkamer. Weer maar 1 streepje, weer een "-" ipv een "+", ik kon het niet meer aan.

En toen gebeurde het.. ik ben nog nooit zo snel naar de living gelopen, de testen in mijn hand en aan het wenen. Zijn eerste reactie was mij troosten, omdat hij dacht dat het weer negatief was, tot hij de testen zag.

Alleen maar vreugde, ongeloof, geluk!

Eindelijk!

Mijn grote jongen, jij was (en bent nog steeds) ons zonnestraaltje, degene die van ons niet langer man & vrouw maakte maar MAMA & PAPA! Het voelt nog steeds soms onwerkelijk, maar wat zagen we jou toen al ongelooflijk graag. 0,5mm groot maar je vulde ons hart al met zoveel liefde! ❤️