Waar blijft die ovulatie nou? Zou er iets mis zijn?

Wat is er mis met mijn lichaam? Waar blijft die ovulatie? Kan ik wel zwanger worden? Van allerlei vragen spookten door mijn hoofd. 6 oktober heb ik contact opgenomen met de verloskundige, want ik wist het even niet meer. Misschien dat zij me verder kon helpen. Ze gaf aan dat m’n lichaam en hormoonhuishouding van slag kon zijn door de vakantie. Ze adviseerde mij om door te gaan met testen. Gelukkig wel een beetje gerustgesteld nu.

L zei ook dat het door de vakantie kon komen. Hij had er nog steeds alle vertrouwen in. Dus waarom zou ik dat dan niet hebben? Ik was er steeds meer mee bezig. Ik voelde me bezwaard naar L omdat hij ook geen zekerheid heeft qua planning. Normaal gesproken heb je een cyclus van gemiddeld 28 dagen en die van mij zat inmiddels al over de 60 dagen. Ik was er ook wel erg veel mee bezig. Ook met dingen bestellen voor de aanstaande baby. Van allerlei dingen had ik al gekocht: een speelgoedmand, knuffels, rompertjes, spuugdoekjes, te veel om op te noemen. Maar wat als het niet zou lukken? L zei dat ik me absoluut niet bezwaard moest voelen en dat hij, wanneer de test ook positief is, me wilde helpen. Dat was wel erg geruststellend voor mij en gaf ook een stuk meer rust.

Op 25 oktober had ik nog steeds geen nieuws. Nogmaals contact gehad met de verloskundige en er werd mij acupunctuur geadviseerd. Dit kostte mij 55€ per sessie waarvan 25€ vergoed werd door de zorgverzekeraar en ik had maar tot 200€ in mijn pakket. Moest ik dit nu wel of niet doen? Het gaat me absoluut niet om het geld, want ik heb er alles, maar dan ook echt ALLES voor over om mijn wens in vervulling te laten gaan. Maar ik wist ook niet of ik hier vertrouwen in moest hebben. Ik moest gewoon op mijn eigen lichaam vertrouwen.

Ik heb hier het halve internet afgestruind naar verloskundige praktijken hier in de buurt om te vragen wie er zo’n echo kon maken om te kijken of mijn eitjes aan het rijpen zijn. Geen één…. Dus ik kan niet anders dan afwachten.

Op 24 oktober kreeg ik licht bloedverlies. Ik was elke dag nog aan het testen maar kon geen ovulatie ontdekken. Waarschijnlijk is dit een tussentijdse bloeding. Of zou ik toch zwanger zijn? Ik weet het nu echt niet meer hoor. Ik heb een test gedaan maar die was negatief. Waarschijnlijk komt het dus toch van de vakantie dat het allemaal zo van slag is. Hopelijk begint het nu allemaal dus weer een beetje op gang te komen.

23 november: EIN-DE-LIJK! Ik heb een positieve ovulatietest! Meteen heb ik L een berichtje gestuurd. Wat denk je?! Hij is op vakantie! Heb ik hier al die tijd op moeten wachten en nu kunnen we na onderhand 4 maanden weer een poging doen. Is hij op vakantie!! Aaaargh! Nou ja, vakantie gaat ook voor. Dan maar geduldig wachten op de volgende eisprong en hopelijk is die snel. Hopelijk heb ik dan een mooi kerstcadeautje.

Dezelfde avond kreeg ik tussentijds bloedverlies. Zou de test wel goed zijn geweest en zou het echt een eisprong zijn geweest? Nu weet ik het helemaal niet meer! Ik heb toen weer met de verloskundige gebeld en kreeg toen degene aan de lijn die de echo’s deed, zij adviseerde mij dat ik aan de Clomid moest gaan. Clomid?! WAT?! Je gaat me toch niet ineens aan de medicijnen zetten! Je bent geen gynaecoloog zeg! Nog meer onzekerheid…. Afwachten dus maar weer.

Uiteindelijk heb ik op 1 december gebeld met mijn huisarts. Ik heb al eerder een gesprek met hem gehad over dit alles en heb hem de situatie voorgelegd. Hij heeft mij primolut voorgeschreven om mijn hormoonhuishouding te resetten. Zodra ik weer een bloeding kreeg, of het nou tussentijds bloedverlies was of een menstruatie, dan moest ik meteen beginnen met die pillen. Wanneer ik daarmee zou stoppen dan zou ik binnen een aantal dagen een bloeding krijgen en zo zou het dan allemaal weer op gang moeten komen. Gerustgesteld ging ik naar huis, hopende op een bloeding. En snel ook.

Ik heb al die tijd mijn mond tegen iedereen gehouden. Zelfs mijn familie en vrienden wisten van niets. Met de kerst heb ik het aan mijn oom, tante, nicht en haar vriend verteld. Van mijn oom had ik niet verwacht dat hij zo positief zou reageren. Maar ze reageerden allemaal heel positief en vonden het leuk voor me. Mijn nichtje is als een zus voor mij, we schelen 7 jaar met elkaar en ik heb altijd gezegd dat als ik ooit een kindje mocht krijgen, dat zij peettante zou worden. Dus zij was helemaal in de wolken. Het eerste wat ze zei weet ik nog goed: “Nu kan ik mijn geld eindelijk ergens anders aan uit gaan geven dan aan kleding voor mezelf.”

In het begin zei ik dat het me niet kon interesseren wat anderen er van dachten. Dit was MIJN keuze en mijn ouders, de 2 belangrijkste personen in mijn leven stonden achter mijn beslissing. Maar ik moest het uiteindelijk toch gaan vertellen en dat was toch wel spannend omdat ik de reacties die ik zou krijgen toch wel een beetje spannend vond. Gelukkig waren deze dus heel positief maar er zullen ook vast minder positieve reacties komen. Ook op mijn werk wisten ze er nog niet van, maar ik wilde dit binnenkort toch gaan vertellen, niet dat ik ineens binnen kom van “Hallo ik ben zwanger.” Want volgens mij ben ik wel de laatste van wie ze dat verwachten.

Op 30 december nog steeds niets, geen tussentijdse bloeding, geen menstruatie, geen positieve ovulatie test, niets…. Ik heb vandaag telefonisch contact gehad met mijn huisarts over de medicatie want ik moest die van hem innemen als ik een bloeding zou krijgen maar omdat die er tot op heden niet is wil ik weten wat nu te doen. Mijn huisarts vertelde me dat ik een zwangerschapstest moest doen en als die negatief zou zijn dan zou ik met de medicatie mogen beginnen. Nou, die test hoef ik niet te doen, want ik ben niet zwanger. Maar ik heb hem voor de zekerheid toch gedaan………