7 jaar geleden
van rollercoaster naar spookrit; wat gebeurt er???
Als ik denk dat de rollercoaster zijn ergste rondjes gehad heeft, ontdek ik een heel vreemd buitenlands pakketje welke me compleet verward.
We hebben het weleens gehad over een 4e kindje. Misschien ooit, als de omstandigheden ernaar waren, als de jongste eindelijk door zou slapen...
Maar nu, nu ik net een nieuwe baan heb met een halfjaarcontract, nu het al praktisch overleven is met 3 kleintjes en nu we financieel ook best wel een heftig jaar gehad hebben, zijn het nu absoluut níet de juiste omstandigheden. En dus was dat gesprek naar de achtergrond geschoven, het idee geparkeerd en hebben e uiteindelijk stilzwijgend beloofd dat het goed was zo, dat we compleet zijn.
De realiteit is echter dat we zojuist samen hebben zitten turen naar een 2e streepje... Helaas geen halleluja en niet de spanning van een bijzonder geheim dat je nog heel even alleen met z'n tweetje deelt nu het zo pril is.
Daarentegen hang ik moedeloos ziek boven het toilet, probeer ik de dagen misselijk, moe en gestrest door te komen. Mijn man en ik zeggen genoeg maar praten niet, de zwangerschap staat als iets groots en stilzwijgends tussen ons in.
Tót het me niet meer lukt om dat mensje in mijn buik te verzwijgen. Op een avond word ik ineens vreselijk boos omdat dit kindje er niet mag zijn, omdat dit de 4e is, heeft hij of zij daarom geen bestaansrecht? Het wordt een knallende ruzie en met gebalde vuisten sla ik mijn man op zijn borstkas tot de tranen komen, alsof de sluizen open gezet zijn. ze blijven maar komen en eindelijk durf ik te zeggen dat abortus écht écht geen optie is.
Wat volgt is een goed gesprek uiteindelijk de beslissing dat het niet makkelijk zal worden maar we er wel voor gaan. Ik voel me opgelucht en heb het idee dat we ons weer in redelijk rustig vaarwater bevinden.
Toch merk ik de dagen daaropvolgend dat hij weinig interesse toont in mij en de baby. Als ik flinke buikpijn krijg besluit ik, gezien de hele situatie niet mijn eigen verloskundige te bellen maar een echopraktijk in de buurt.
Ik kan de dag erna voor een echo terecht want ik maak me een beetje zorgen of de zwangerschap wel op de juiste plek zit. Gelukkig blijkt dat zo te zijn maar ben ik minder ver dan ik dacht. Er is nog geen kloppend hartje te zien en ik merk dat ik toch teleurgesteld blijk. Bij thuiskomst vraagt mijn man helemaal niks, ik ga op bed liggen en voel me vreselijk alleen.
Ik begrijp wel dat hij geen gat in de lucht springt, maar een beetje interesse had wel op zijn plaats geweest. De dagen kabbelen een beetje voort zo en soms komen praktische zaken met betrekking tot de baby wel wel ter sprake maar ergens blijft er een afstand. Ik probeer me erbij neer te leggen en de drukte van ons gezin slokt ons verder op om er echt bij stil te blijven staan. In overleg plan ik een afspraak bij mijn eigen verloskundige en tot mijn verbazing neemt mijn man alvast vrij om hier bij te kunnen zijn. Eind goed al goed :)
Totdat de postbode op maandagochtend zwaaiend bij het raam staat met een pakketje. Glimlachend pak ik het aan, en zeg nog 'wat kan dat nou weer zijn', een klein, dun pakketje van hooguit 10x10 cm uit het buitenland. Geadresseerd aan mijn man. Met spoed verzonden. Gek, denk ik, hij bestelt echt nooit wat uit het buitenland maar ik zet het op het aanrecht en sta er verder niet bij stil. De middag ga ik wat leuks doen met de kindjes en als ik thuiskom valt mijn oog weer op het pakketje. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en scheur er voorzichtig een randje af...
Ik voel met mijn hand in het doosje en voel; pillen? Als ik vervolgens de blisterverpakking vast heb en mijn hersenen registreren wat mijn ogen zien staat zowel mijn hart als de hele wereld even stil.
Wat is dit? Cytotec, 10 stuks? Abortuspillen, uit India? Nee, dat kán toch niet? Ik moet het verkeerd zien, ik moet wel in een hele slechte soap beland zijn toch?
Mijn god, wat gebéurt er? en wat is hij hiermee van plan?
Anoniem
Hoi Ivory, Jeetje wat een heftig verhaal... Ik zag zojuist dat het een blog van 1 juni is... Al even geleden dus... Hoe gaat het nu in hemelsnaam? Jammer dat er mensen zijn die altijd heftig, of eigenlijk idioot kan ik beter zeggen, moeten reageren. Het is nogal wat, dat wat je door moest staan momenteel. Ik hoop dat je dit soort berichten kunt negeren en je helemaal kunt richten op jouw gezin en het kleine wondertje, want dat is het, in je buik. Ik hoop dat het inmiddels beter gaat en dat je man wat meer rust heeft kunnen vinden en inziet wat voor moois hem staat te wachten... Soms is het moeilijk maar met jullie kracht, wil en moed zullen jullie het fantastisch doen! Als jullie kunnen genieten van het mooiste geschenk waarmee jullie iedere dag omringt worden zullen jullie alles aan kunnen! Ook financieel! De kracht zit in jullie! Heel veel liefs... P.s. Ik hoop op een vervolg blog? Blijf delen, en schrijf het van je af. Ongeacht wat een ander te zeggen heeft.
Anoniem
Oh wauw, dit is een nachtmerrie. Ik vind dit eerlijk gezegd echt heel ziek als jou man zo ver gaat om dit stiekem jou te gaan geven. Waarom besteld hij dit? Ik heb cytotec gehad toen ik moest bevallen van ons zoontje die ziek was en geen kans op leven buiten mijn buik had. Ik was in mijn eind 4e maand zwangerschap. Het kan echt heftig spul zijn, ik had echt hevige weeen en kreeg ook een ruggenprik omdat het niet te harden was, zo heftig. Ik las je blog stuk en dacht; " Wat fijn dat hij uiteindelijk toch kiest voor het kindje en zelfs vrij nam voor de echo'' en dan komt dat pakketje binnen... Echt zo heftig! Ik hoop zo van harte dat je man tot inkeer komt en beseft dat wat hij mogelijk van plan was niet echt van plan is, maar wat moet hij dan met cytotec? Ze werken niet tegen hoofdpijn.... Wel voor heftigere dingen.... Oh meid, wat vind ik dit erg om te lezen en dat je dit moet doorstaan.... Ik leef echt enorm met je mee... Ben heel benieuwd wat je man gezegd heeft toen je hem confronteerde met het pakket met de pillen. Ik hoop echt dat je hem flink geconfronteerd hebt en dat hij tot bezinning komt dat hij wel een vreselijke daad mogelijk voor ogen had... Ik ben er even stil van... Sterke!
Anoniem
ooh hoe verschrikkelijk.. hopend dat als hij t als eerste ontvangen had dat hij er dan open en eerlijk over geweest was. wat inderaad wel klopt is dat als iets besteld wordt uit verre landen dat dit best een tijd duurt voordat het er is, dus hopend dan ook dat hij dit besteld heeft in een moment van opvlieging voordat jij jouw standpunt overduidelijk hebt bekend gemaakt. wat ik trouwens zeer moedig vind van je, ik hoop van harte dat hij bijdraait en dat dit kindje hoe moeilijk t meschien ook wordt welkom gaat zijn vanuit hem.
Anoniem
Jeetje zeg, wat een verhaal! Hoe is het nu met je? Is je man al een beetje bijgedraaid? Succes!