Twee dagen na de eerste echo

Afgelopen maandag de eerste echo gehad. Volgens de berekeningen zou ik 7 weken zwanger zijn. Dit was echter niet te zien. Gynaecoloog wist niet of ik misschien korter zwanger was dan gedacht of dat het een vroege miskraam was. Die laatste heb ik toch even opgezocht. Nooit geweten dat het al kan fout gaan, als het vruchtje zich nog niet gevormd heeft. Ook de symptomen van een miskraam opgezocht. Want die wist ik niet. Eigenlijk wil ik ze niet weten, maar aan de andere kant: hoe wil ik dan weten wanneer het fout gaat?

Inmiddels zijn we bijna 48 uur later en zie ik het positiever in. Ik heb nog geen bloedingen gehad, geen krampen. Ik ben nog steeds moe, ik heb het veel koud en sinds gisteren ben ik weer misselijk. Ik voel me weer zwanger.

Op het moment leef ik echt van dag tot dag. Iedere dag die ik afsluit zonder krampen of bloedingen, zie ik als positief. En hoe toepasselijk, terwijl ik dit schrijf hoor ik het lied van Jeroen van der Boom: je leeft vandaag, op de radio. 

De afgelopen 48 uur was ieder liedje negatief. Ik luister normaal heel veel muziek en geniet er dan ook echt van. Maar dat kon ik niet. Ondanks dat het nu echt herfst is buiten, schijnt voor mij het zonnetje weer. 

Spannend blijft het toch. Dat zal het de hele zwangerschap blijven. Zelfs als ze geboren zijn, blijf je met spanning zitten. Dat hoort er bij. Maar het zou wel fijn zijn als er bij de 2e echo verschil te zien is. Het zou fijn zijn als er enig teken van leven is.